R&R.Natuurlijk: Terugblik op onze omzwervingen in 2021

We kijken terug op het tweede corona-jaar. Vorig jaar hebben we onze geboekte reis naar Zuid-Afrika uitgesteld naar 2021 en zijn we in Nederland gebleven. Dit jaar hebben we deze reis met spijt en pijn definitief afgezegd. Maar we hebben zoveel mogelijk alle gelegenheden aangegrepen, die er wel waren om erop uit te trekken ondanks de Covid-beperkingen. En die mogelijkheden waren er in ruime mate! Te beginnen in maart. Om de verjaardag van onze kleinzoon in levende lijve te kunnen vieren, hebben we een huisje van Landall op de Cauberg gehuurd en daar maar meteen een hele vakantieweek van gemaakt. De Limburgse vlaai en de cadeautjes werden buiten bij het huisje met de jassen aan, maar in de zon genoten. De pret was er niet minder om! En in de mooiste vroege lenteweek konden we volop genieten van fietsen en wandelen in de heuvels en het Gerendal en Geuldal. Het was heerlijk om er even uit te zijn. In Valkenburg was het merkwaardig en ongekend stil, nu de restaurants en terrassen gesloten waren. Wie had op dat moment kunnen vermoeden dat corona niet het enige probleem van de horeca, winkels en inwoners zou worden, maar dat het rustig voortkabbelende water van de Geul in juli zou veranderen in een kolkende watermassa die een enorme ravage zou aanrichten?!

Begin mei was het weer tijd voor de caravan, maar dit keer wel een koude en veelvuldig natte tijd. Op de goede dagen en tussen de buien door hebben we echter veel gewandeld en gefietst in de omgeving van Gasselte en de Drentsche AA. Wij hielden nauwelijks droge voeten in het drassige land, maar voor de hoge zandgronden en de veengebieden, die de afgelopen jaren veel van de droogte te lijden hebben gehad, was de vele regen van de afgelopen maanden een zegen.

Tijdens de regenbuien hadden we mooi de tijd om een vakantie voor juni uit te stippelen en wat campings te reserveren. We wilden die maand nog in Nederland blijven en we vermoedden dat de kleinere campings, waar we graag komen, snel zouden vollopen met mensen zoals wij die de rust en ruimte wilden opzoeken. Geen slechte inschatting, zo zou blijken.

En zo kwamen we op 5 juni aan in Aerdt, ten z.o. van Arnhem, als start van een maand vakantie in eigen land. Beiden met twee vaccinaties in de arm, dus dat voelde sowieso al veel vrijer.

We verbleven hier in het natuurgebied van de Gelderse Waard bij de Rijnstrangen, de oude rivierarmen van de Rijn. Wij vonden het een geweldig gebied om te wandelen en te fietsen zowel in de Rijnstrangen als in de Millingerwaard aan de overkant van de Rijn/Waal. Het is een land van dijken, natuur in combinatie met boerenland en rivieren, waar de waterlopen in belangrijke mate de historie hebben bepaald. Onze wandel- en fietstochten heb ik compleet met flora en fauna beschreven in diverse blogberichten.

Voor de tweede week verhuisden we naar de Maasduinen in de gemeente Wellerlooi. Behalve het uitgestrekte bos-, heide- en vennengebied van dit nationale park, bood ook het stroomgebied van de Maas een keur aan wandel- en fietsmogelijkheden. Het thema water hield ons in de greep. Op een fietstocht kwamen we bij Broekhuizenvorst bij het Ooijen-Wansum Maaspark. Het is een uitgestrekt nieuw ingericht natuurgebied, dat de Maas meer ruimte biedt bij extreem hoge waterstanden. Evenals bij de IJssel, waar we in 2019 hadden kennisgemaakt met het nationale plan Ruimte voor de Rivier , moeten deze brede uiterwaarden ongewenste overstromingen voorkomen. Een nieuwe test zou nog deze zomer volgen!

Wij hebben deze weken de zon steeds aan onze zijde gehad en de temperaturen hebben zelfs tropische waarden bereikt. Dit zou echter op verschillende plaatsen in het land ontaarden in hevige regen- en onweersbuien. Code oranje werd code rood, maar terwijl het op sommige plaatsen helemaal los ging, was er een kilometer verderop niets aan de hand. Meest opvallend was de windhoos die Leersum op 18 juni trof, waardoor enorme schade werd aangericht. Ontsteltenis alom, maar bij ons op de camping viel slechts een verfrissend buitje en konden we genieten van een fraaie regenboog. Hoezo code oranje? Op 29 juni waren wij al op onze volgende verblijfplaats in West-Brabant, toen de omgeving van Kerkrade en Heerlen getroffen werd door overstromingen. Half juli zou het dus weer raak zijn in Limburg. Overstromingen van de Geul veroorzaakten een record aan schade en leed in Valkenburg en in omliggende gebieden in Duitsland en België. Het water in de Maas steeg zienderogen. In gemeenten waar we in juni vrolijk hadden rondgefietst, moesten de inwoners hun huizen veiligheidshalve verlaten. Het was spannend! Maar gelukkig had deze rivier nu voldoende de ruimte en konden de inwoners van Well, Wellerlooi, Bergen en Groothuizenbroek weer rustig in hun eigen bed gaan slapen.

22 juni kwamen we aan op de Brabantse Wal, om precies te zijn in Heen. De Dintelse Gorzen kenden we al en deze hebben een flinke aantrekkingskracht op mij. Bovendien wilden we wat meer zien van de Brabantse Wal. Ook hier hebben we nauwelijks de auto gebruikt, maar des te meer de e-bikes en de benenwagen. Opnieuw een land van dijken en polders, maar toch weer heel anders dan we op de vorige twee locaties hadden ervaren. En tot mijn verrassing bleken zelfs de oude sluisdeuren van Beneden Sas een functie te vervullen in het project Ruimte voor de Rivier.

Onze laatste pleisterplaats zou in Oost-Kapelle zijn. Het was leuk om na alle natuur- en plattelandsgenoegen de geneugten van monumentale steden als Middelburg en Veere tot ons te nemen. En de afstanden waren zodanig dat al die leuke plaatsen ook nog op de fiets bereikbaar waren. Soms ging dat gepaard met enige regen, maar maar meestal brak de zon al snel door de wolken. De ontwikkelingen rond de overstromingen in en nabij het zuiden van ons land hebben we hoog en droog thuis via de tv kunnen volgen. Wij keken terug op een mooie vakantiemaand in eigen land. En wat was het heerlijk dat we weer eens een terrasje konden pakken en lekker uit eten konden gaan!

Dat nam niet weg dat we de gelegenheid om eind augustus naar Frankrijk af te zakken niet aan onze neus voorbij lieten gaan. De Morvan en de Provence/Cevennen waren ons voorgenomen doel, maar de weersomstandigheden zouden daarbij wel leidend zijn. Met ons coronapaspoort konden we overal zonder problemen terecht. De fietsen gingen weer mee.

La douce France - het was zo fijn om weer terug te zijn! Alleen al de ruimte! En laten we wel wezen: een hectares grote archeologische site in Bourgondië heeft toch iets meer te bieden dan een hunebed hier en daar in Drenthe! Celle-en-Morvan lag op fietsafstand van Autun en bood alles aan natuur en cultuur wat we ons wensten. Daarna kwamen we toch weer op "onze" camping aan de Aygues in de oostelijke Provence. Het was er fijn als altijd en we ontmoetten oude bekenden, genoten van de bekende pleziertjes, een ander seizoen en ontdekten ook weer leuke nieuwe plekjes, nu we met de e-bikes wat meer bereik en vermogen hadden dan voorheen op onze stadsfietsen.

Een apart blog voor deze vakantie is in de maak.

De koek was nog niet op! In november wist de Achterhoek met zijn jaarlijkse wildarrangementen ons weer te verleiden. Na alle regen en de rustige nazomer konden de bossen de prachtigste herfsttinten ten toon spreiden. De zon, de landerijen en de bossen, onze gastheren en -vrouwen in Lochem hebben deze drie herfstdagen tot een waar feestje voor ons gemaakt, waar we een tijdlang op kunnen teren.

Het werd tijd om ons een paar maanden in ons winterholletje terug te trekken in de warmte van ons huis, familie en vrienden. Ook dat is een feest! Met een laatste zomerse foto brengen we een toost uit op het nieuwe jaar: op een goed en voorspoedig 2022 voor iedereen!