Maasduinen: Landgoed de Hamert

Onze laatste vakantiedag in de Maasduinen. Vannacht heeft het geregend, maar door de grijze wolken piepen langzamerhand wat stukjes blauw. We gaan een wandeling maken in De Hamert, niet ver van de camping. In februari 2014 hebben we vanaf de andere kant in De Hamert gewandeld, dit keer volgden we een voetpaadje langs een paar vennen vanaf de Twistenderweg. Verder ging het door het bos totdat we rechtsaf sloegen en omhoog de zandduinen inliepen. De grassen glinsterden  alom van de nog aanwezige regenpareltjes.  

Een prachtig en afwisselend natuurgebied is dit om in rond te dwalen. En zó stil op dat moment. Een specht hamerde op een berk, veel zangvogels als mezen en roodborsttapuiten vrolijkten de boel op en boompiepers vroegen her en der om aandacht met hun parachutekunstjes en bijpassende fluitjes. De heuvel met het vorstengraf biedt een fraai uitzicht over de lager gelegen vennen en het Pikmeeuwenwater.

Verder doorlopend over het pad keken we eveneens uit over het dal. De zon brak ineens door de donkere wolken en het wisselende licht gaf het landschap intense en wisselende kleuren. 

We vonden ons een weg naar beneden waar we op een breed zandpad kwamen. In een mooi helder vennetje ontdekten we leven. Langs het pad verrasten ons een paar kleine vuurvlinders met hun mooie warme kleuren.

We rondden onze wandeling af waar we onze fietsen hadden geparkeerd bij een pleegakker van het Limburgs Landschap, zoals we er ook gisteren een gezien hadden. Ik houd van korenbloemen, dat prachtige blauw! 

Terug naar de camping zijn we nog eens van onze fiets gestapt bij de uitkijkpost over het Heerenven om nog een keer een blik op dat prachtige gebied te werpen. Het Heerenven is in feite een honderduizenden jaren oude arm van de Maas, waardoor hier vroeger stenen, zand en klei zijn afgezet. 

Dat verklaart de ruïnes tegenover het Heerenven. In de eerste helft van de vorige eeuw bevonden zich hier de grindwasserij en zeefinstallaties van de voormalige grindgroeve Blok. Een natuurherstelprogramma van het Limburgs Landschap zorgde voor de terugkeer van het veenmoeras. Aan deze kant zijn nu een eiken-berkenbos, grove dennen en met heide begroeide steile wanden. En hier is ook dat prachtige veld vol vrolijk bloeiend vingerhoedskruid. Einde Maasduinen. De fotocamera's kunnen nu in de tas, morgen verkassen we naar West-Brabant.