Fietstocht Millingerwaard, Ooijpolder

Vrijdag, weinig wind en volop zon, wilden we een fietsrondje maken naar de Millingerwaard en vandaar over de Waal naar Doornenburg en weer terug naar Pannerden. Vanuit Aerdt reden we via de Eendenkolk (96) naar knooppunt 81 vanwaar de fietspont naar Millingen vertrekt. De schipper bevestigde wat we van andere fietsers al hadden gehoord: voor de pont bij Pannerden kon je voor niets wachten en zwaaien naar de overkant, want deze was die ochtend spoorslags op de werf gebracht voor spoedreparatie, omdat er een touw in de schroef was geraakt. Het was helemaal een pechdag voor de veerdienst, want in het kantoor van het veer in Millingen was die nacht ingebroken. De sfeer op de pont leed er gelukkig niet onder en we voeren met een vol veer welgemoed naar de overkant. 

We pasten ons plan aan en besloten een rondje Millingerwaard te doen. Het is niet helemaal onbekend terrein, we hebben hier jaren geleden door de prachtige natuur rond Kekerdom gestruind en heerlijk geluncht bij de Waard van Kekerdom. Dit keer zijn we echter geheel bij de fietsen gebleven en hebben we vanaf de dijk van de ooibossen en moeraslanden genoten. De dijk is voor de Ooijpolder natuurlijk van het grootste belang. Kekerdom kent een lange en zich herhalende geschiedenis van dijkdoorbraken en overstromingen. Steeds is er weer aan verhogingen en verbeteringen van de dijken gewerkt. 

 

Bij een van die dijkveranderingen is de dijk bij Kekerdom verlegd, waardoor de St. Laurentiuskerk ineens buiten de dijk kwam te liggen. Het kerkje is hierdoor de enige buitendijks gelegen kerk in Nederland. Waar een kerk al niet uniek in kan zijn!

Maar bij hoog water kan het kerkhof daardoor wel onderlopen zoals bijvoorbeeld in 1993. In 1995 zijn alle bewoners voor het laatst nog een keer geëvacueerd, maar gelukkig hebben de dijken het toen gehouden. Daarna zijn de dijken langs de Waal opnieuw verhoogd en op Deltahoogte gebracht. Sindsdien is het steeds goed gegaan. Wij lieten de kerk achter ons en reden verder over de hoge dijk. Wat was het prachtig met al dat frisse groen, bloeiende grassen en kruiden, de bomen die wuifden op het windje, de Hollandse wolkenlucht.

Door de strekdammen in de Waal wordt er zand afgezet en zijn er leuke strandjes ontstaan. 

Bij Ooij hebben we even een omweggetje gemaakt naar het dorp. Over de Sint Hubertusweg en vervolgens de Kerkdijk op. Het aardige St Hubertuskerkje stond heel strategisch op een soort terp bij een mooie kolk. Een prachtige boerderij, een statig woonhuis en alles ademde rust. 

We vervolgden onze route over de Waaldijk naar knooppunt 49 en passeerden daarbij de Bisonbaai bij de Oortjeshekken. In de winter van 2012 hebben we hier gewandeld, nu fietsen we verder > 99 en langs de andere kant van Ooij over een prachtige kronkeldijk naar 66. Vandaar naar Leuth (65) en terug naar Kekerdom. Vanaf 66 is een fietspad langs de autoweg en daarmee als fietsroute iets minder aantrekkelijk. Van 95 deden we nog een rondje langs het water via 71 terug naar Millingen, waar we weer op het pontje terug naar onze eigen kant van de rivier gingen. Gelukkig kon de schipper vertellen dat het met de schade aan het Pannerdens veer was meegevallen, omdat het een gewoon touw was en geen nylon draad of iets dergelijks, dat veel meer schade zou aanrichten. De veerpont was al weer in de vaart. En met dit goede nieuws konden we de terugtocht naar Aerdt ondernemen en terugkijken op een prachtige fietstocht door de Ooijpolder en Millingerwaard. Onze fototocht eindigt op de grens van Nederland en Duitsland bij de Thornsche Molen. (knpt. 66)