Fietstochtje Walcheren: Oostkapelle - Serooskerke

De dag na onze aankomst in Oostkapelle was met 16° kouder dan we de afgelopen weken gewend waren en na regen hing er een dik grauw wolkendek over het Zeeuwse land. Een stevig windje en af en toe wat lichte regen completeerde het geheel. Maar niet getreurd, we stapten op de fiets en reden aan de oostzijde van Oostkapelle (kpt 20) de polder in. Over de Gapingsche Watergang langs fleurige akkerranden, maar de bloemen hingen er wat treurig bij vandaag. Voorbij kpt 22 reden we na enige tijd linksaf de Vollenhovenweg naar Serooskerke in. De fietspaden met hun hoge windwerende hagen zijn geknipt voor fietsers in dit open polderland! De paarden aan de rand van het dorp stonden er een beetje sip bij in de miezer.

We reden recht op de "halve gouden Rijder" af. Deze is niet van goud maar van brons, gemaakt door Iris le Rutte ter ere van de gouden muntenvondst in Serooskerke in 1966. Wie alles van de historie en alle sappige details van de "goudkoorts" van Serooskerke wil weten, ga naar: https://www.staatspareltjes.nl/index.php/zeeland-van-axel-tot-zijpe/39-gemeente-veere/243-serooskerke-is-van-goud-zilver-en-ijzer. Dan beperk ik me hier voornamelijk tot foto's van dit aardige dorp. Via de Torenstraat met zijn oude school en Brandspuithuis (nu museum) fietsten we zo op de dorpskern af. 

Middenin het oude dorp op het Muntplein staat de monumentale Johanneskerk met zijn enorme 15e-eeuwse toren, omringd door enkele historische huizen en nieuwere woningen. Het Praetuusje aan het Muntplein is niet zo oud als ik aanvankelijk dacht. Het is in 2001 gebouwd als ontmoetingsplaats. Het is vernoemd naar hotel De Lindeboom dat hier tot 1979 heeft gestaan. Bij de sloop van de Lindeboom vond men na de gouden munten in 1966, dit keer een  zilveren muntschat. De cirkels in de bestrating van het plein voor het oorlogsmonument zijn symbolisch voor de muntvondsten. 

 

Via de Vrouwenpolderweg fietsten we het dorp uit en daarbij passeerden we nog dit fraaie pand, in eigendom van een of andere beheermaatschappij. 

 

Waar de Vrouwenpolderseweg onder de N57 doorgaat, staat de molen De Jonge Johannes. Anders dan de naam misschien doet vermoeden stamt deze korenmolen al uit 1835. Er is tegenwoordig een restaurant bij of in gevestigd en er is ook een klein molenwinkeltje waar behalve graan- ook streekproducten worden verkocht. Streekproducten kun je ook kopen in een van de boerderijwinkels die we her en der passeerden. Overigens liggen de Zeeuwse binten hier naast het tropisch fruit, maar wij hebben bijvoorbeeld bij de Zoete Kers streekeigen zouten en oliën gekocht en een leuke cadeaumand voor vrienden laten samen stellen.

Iets voorbij de Zoete Kers is bij kpt 25 een oversteek onder de N-weg door. Bij 26 stond eveneens een fietsroute "de Zeeuwse windroute" en die naam komt ook niet uit de lucht vallen! We redden het wel op onze e-bikes. Bloeiende aardappelvelden en korenvelden. Bij  traditionele zwart geteerde gepotdekselde schuren sloegen we rechtsaf de Huismanweg in. Aan het eind bij de T-splitsing met de Lepelstraat kwamen we weer bij zo'n karakteristieke boerderij: stenen huis en in het verlengde daarvan een houten gepotdekselde schuur. Met de boomgaard vormde het erf een mooi geheel. 

Aan de overkant van de weg stond boerderij Veldzicht. Een mooi toegangshek stond open naar het erf: rechts het losstaande huis, links een enorme zwarte houten schuur volgens de richtlijnen der Zeeuwse erfkunst met een witte omlijsting van deur en ramen en klein inloopdeur.

Linksaf fietsten we over de klinkers van de Lepelstraat langs nog meer oude boerderijen in verschillende vormen en maten. Bij kpt 26 is het uitgebreide complex met woonhuis, boerderijwinkel, camping, boomgaarden etc. van de biologisch dynamische boerderij Ter Linde. Het zag er mooi en uitnodigend uit, maar wij hadden even niets nodig en fietsten vrolijk verder naar kpt 27. 

Naar kpt 27 tussen rijen prachtige, door de wind gebeukte bomen door tot we de duinenrand bereikten.

Enerzijds de duinen, anderzijds de uitgestrekte akkers op de vruchtbare Zeeuws aarde. Het fietspad gaat naar Domburg evenwijdig aan de kust langs de duinen en de bosrand. Veelal verscholen in de bossen liggen er enkele grote buitenhuizen, maar buitenplaats Overduin laat zich van alle kanten vrij bekijken.

Zo kwamen wij weer in Oostkapelle terug en konden we terugkijken op een mooie gevarieerde fietstocht.