Wandelrondje bij het Taarlosche Diep en Taarlo

7 mei. Schreef ik gisteren al dat we later nog eens zouden terugkomen voor een wandeling bij de Taarlosche beek - vandaag hebben we meteen de koe bij de horens gevat. Het was mooi weer, niet zo koud als daags tevoren en de zon verdreef veelal de wolken. Er is een parkeerplaats bij Oudemolen met een groot informatiepaneel van Staatsbosbeheer. Aan het begin van de wandelroute langs de beek zijn er houten vlonders die overgaan in een goed begaanbaar pad naar een brug over de beek. Onderweg konden we genieten van de rijke vegetatie van het drasland en de ooievaars in hun hoge nesten, takjes schikkend of snavelknuffelend en klepperend. Maar het bleef hier niet alleen bij ooievaars.

Roestkleurig kwelwater onder struiken waar een winterkoninkje verstoppertje speelde, maar zich met zijn welluidende zang verraadde. Hoger in een boom liet een rietgors zich horen.

Uitzicht vanaf de brug naar weerskanten. Dotters, paardenbloemen, boterbloemen en pinksterbloemen kleurden het groen. Ondanks de vele pinksterbloemen heb ik helaas geen enkel oranjetipje gezien, waarschijnlijk ten gevolge van het koude en winderige weer. Ook libelles waren nog nergens te bespeuren. Wel zagen we in de verte langs de bosrand drie reeën.

Een wit voetje halen was er niet bij. Het had veel geregend de afgelopen tijd en het water stond hoog. Na de laatste droge zomers is dat natuurlijk precies wat dit gebied nodig heeft. Lopend langs het water zakten we overal tot onze enkels in de blubber weg. Ook hoge pollen leken bedrieglijk droog. 

Zo baggerden we een stukje langs het water totdat het voetspoor naar het hoger gelegen bospad leidde. Aan de overkant van het water zagen we weer een ree.

Langs de bosrand bloeiden nog een paar witte bosanemoontjes, maar het geel en lila tussen de grassen en rietpollen overheerste. Sporen van bevervraat laten weer een heel andere indruk achter.

Bij de splitsing van  het pad zijn we nog een stukje doorgelopen, over het bruggetje en nog een klein stukje het veld in.  

Maar hoe prachtig ook, zo'n lange wandeling wilden we niet maken en we zijn teruggekeerd om via het bospad het rondje met de lichtblauwe paaltjes vol te maken.

Een stel wilde eenden in een klein vennetje, een lange vlonder door een moerasgedeelte: ook in het bos is het niet overal droog.

Massa's pinksterbloemen, maar waar zijn die oranjetipjes nu?

Terug bij de parkeerplaats. Een grasmus was druk bezig om voedsel te zoeken in de bosjes en de berm.

We zijn naar Taarlo gereden om daar nog wat rond te kijken. Het is een oud esdorp met een dobbe op de brink waar omheen een aantal fraaie oude boerderijen staan. Het was een mooie afsluiting van ons uitstapje.