Gewoonlijk trekken we graag de wandelschoenen aan, maar dit jaar stond de zomer in het teken van fietsen. Wel, in Voorst hadden we een goed vertrekpunt uitgekozen. Met behulp van vele fietsknooppunten kun je hier gemakkelijk zelf een mooie route uitstippelen. Voor ons eerste uitstapje verlieten we het dorp aan de oostzijde, voorbij de kerk de Voorsterklei in. Over weggetjes tussen meidoornhagen en hoge bomen, trapten we door uitgestrekte landerijen van o.a. kweekgrassen en mais. Geen consumptiemais voor op de barbecue maar snijmais voor het vee, zo leerde een informatiepaneel langs de kant van de weg.
We bereikten het gemaal aan de Voorsterbeek en de dijk (pt 35), vanwaar we enerzijds terugblikten over de het oude land van de Voorsterklei met mooie oude boerderijen en anderzijds over de uiterwaarden. Iets verderop liggen de ruïnes van het huis Middelkoop - het is dat een bord erop wees, anders hadden we het niet gezien. Nog iets verder is de ruïne van kasteel Nijenbeek, van hier niet zichtbaar.
Op de dijk stonden we even later voor boerderij de Schnaauwert, een groot en modern melkveebedrijf. Maar in feite is het bedrijf van de familie Wijers al heel oud. In het kader van de plannen Ruimte voor de Rivier zijn er echter nieuwe dijken meer landinwaarts gebouwd en een soort van overloopgaten in de oude dijken gemaakt om bij extreme waterstanden de IJssel meer ruimte te geven en grote overstromingen te voorkomen. Sommige van de boerderijen in dit gebied waren daardoor niet veilig meer. Voor de Schnaauwert is een nieuwe terp aan de IJsselzijde tegen de nieuwe dijk opgeworpen en daarop is de nieuwe boerderij gebouwd. Omdat extreme waterhoogten niet zo vaak voorkomen, kan het buitendijkse gebied nog wel voor landbouw en vee gebruikt worden. Aan publieksvoorlichting ontbreekt het ook hier niet, maar dat het hele project bijzonder ingrijpend is geweest, ook voor de families die hier al eeuwen wonen, werd me duidelijk toen ik op het internet nog wat meer informatie hierover zocht: Ruimte voor de Rivier
De uiterwaarden zijn heel breed geworden en vormen behalve landbouwgrond ook een mooi natuurgebied. De dijk is een fietspad, gemotoriseerd verkeer gaat beneden langs, hoewel niet iedereen zich aan die regel houdt, zo ervaarden wij. Maar het is een mooi fietstochtje over de dijk.
Bij de brug naar Zutphen zijn wij in De Hoven (pt 1) terug westwaarts gereden over de Tondense straat naar punt 3. Oude huizen, vriendelijke boerderijtjes met rieten kappen of rode daken en statige boerderijen met enorme dakoverspanningen die bijna tot de grond reiken, omringd door bossages en fraaie tuinen kleuren het overwegend groene land. Hier en daar zijn bospercelen.
Maar ook de adel en vooraanstaande lieden wisten deze streken te vinden, zo bleek toen wij werden verrast door Huis Voorstonden, een van oorsprong 16e eeuwse havezate, in 1825 verbouwd in zijn huidige vorm. Het huis met de bijgebouwen is omgeven door een slotgracht, waarvan een deel nu nagenoeg droog stond, vijvers en fraaie tuinen, naar ontwerp van deels Zocher en deels Springer. De sequoiaboom die hier in 1872 is geplant is 35m hoog en met 8 meter de dikste boom van Nederland, zo vertelt een bordje. Het huis is privé en lag een beetje verscholen achter al het volle groen. Een deel van het park is opengesteld voor het publiek. Samen met de bossen en landerijen van het gebied Voorstonden (Natuurmonumenten) vormt het een prachtig gebied om te wandelen en/of te fietsen.
Op deze fietstocht kwamen we via allerlei omweggetjes bij de Empesche en Tondensche Heide. Ter plekke bleek dat we er doorheen konden fietsen en dat is niet bij deze ene keer gebleven. Ik zal er een apart blogbericht van maken. Nu volg ik een route die we een andere keer hebben gereden, waarbij we van Tonden naar Empe (pt 23) langs een ander fraai buiten kwamen: 't Huis Empe, dat na verschillende ingrijpende verbouwingen in de loop der eeuwen zijn huidige gedaante heeft verkregen: https://mijngelderland.nl/inhoud/verhalen/geschiedenis-van-huis-empe
Aan de andere kant van de weg:
We reden op Voorst aan, naar onze camping. Dat dit land niet alleen bestaat uit fraaie oude boerderijen wil ik met de laatste foto laten zien. Ingezakte huizen en schuren waar weer en wind gaten in de rieten kappen hebben geslagen, omdat het bedrijf niet opgewassen bleek tegen de moderne tijd, hebben we ook gezien. Modernisering, soms bij het oude bedrijf, soms grootschalige nieuwe bedrijven tref je hier dan ook aan. Die laatste zijn alleen niet zo fotogeniek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten