Gelderse Waard - Rijnstrangen wandeling (2)

Vanaf onze camping in Aerdt hebben we verschillende keren eenzelfde stuk van het Rijnstrangenpad bij ons in de buurt gelopen: er was iedere keer wel weer iets nieuws te beleven. Bij de eerste keer was het nog fris en bewolkt, de dagen erna liep de temperatuur op en kleurde de zon het land en de wateren. Daardoor zagen we toen bijvoorbeeld meer vlinders en veel meer libelles. Op sommige stukken land was het hooi al binnen, op andere akkers lag het drogen en er werd ook nog gemaaid. Opnieuw tegen de klok in trokken we ons met het nabijgelegen pontje naar de overkant van de Oude Rijn. 

De Grote en de Kleine Gelderse Waard behoren tot de Stichting Twickel, een naam die ik eerder alleen kende van het landgoed bij Delden in Overijssel. In het kader van de natuurontwikkelingsprojecten in de Gelderse Poort, heeft Twickel o.a. meegewerkt aan het afgraven van de kleilagen in de Kleine Gelderse Waard. Op de voormalige landbouwgrond is een hier en daar glooiend natuurgebied ontstaan, deels rijk, deels arm, deels droog, deels nat. Op de foto onder zien we in de verte Hoeve d'n Nootenboom, een van de twee boerderijen die hier nog werkzaam zijn. Het restant van een andere, vroegere boerderij is bij de afgravingen in de kleilagen teruggevonden. Besloten is om deze ongemoeid te laten, waardoor een deel van de kleiwal overgebleven is. Dat ook dat weer tot nieuwe natuur kan leiden, bleek wel toen we in het gewriemel bij de kleimuur aan de overkant oeverzwaluwen herkenden. Hele zwermen oeverzwaluwen vlogen af en aan om het grut binnenshuis van voedsel te voorzien. Wat een prachtige ervaring! Bovendien zijn er hier ook weer bevers en zijn er (waarschijnlijk) ook dassen. Was dat niet een dassenhol, dat we de vorige keer al hadden gezien?

Een braamsluiper (?) liet zich even zien. Er zijn hier ook veel grasmussen en ik vind beide vogels lastig van elkaar te onderscheiden. Onmiskenbaar was de roerdomp die overvloog. Nu hadden we deze verstopvogels niet alleen gehoord maar ook kunnen fotograferen!

Kleine karekieten konden we ook dit keer met wat geduld wel spotten tussen de rietkragen. Een fitis en Tjiftjaf zijn wat mij betreft ook lastig uit elkaar te houden, maar als ik me de geluiden goed herinner is dit een fitis. De juveniel op het paaltje maakt deel uit van een familie roodborsttapuiten die op en af vlogen.

Een paar dagen geleden stonden de hoge grassen en kruiden hier nog te wuiven, nu werd er gemaaid. Aan de andere kant van het paadje dat omhoog leidde naar de dijk was een boer het gras aan het keren. 

Dit keer zagen we veel Zwarte sterns, die over de plassen en eilandjes scheerden en pijlsnel naar beneden doken als ze een prooi zagen. Lastig fotograferen en de afstand was ook best groot, dus met deze foto's kan ik wel blij zijn. De visdief is een ander soort stern.

Graslanden - grasmussen. En dan van die hoge pluimen en kruiden vanwaar je alles goed kunt overzien en je fraaiste lied kunt zingen. Wij hebben een tijdlang op het bankje bovenop de dijk zitten genieten. En zo ontdekten we ook twee koninginnepages die zich hier blijkbaar eveneens thuis voelden. 

We zagen deze boer op zijn hooiland bezig naast het pad en staken onze hand naar hem op. Even later stond de tractor stil en kwam hij op zijn dooie akkertje op ons afgelopen om een praatje te maken. Zo leuk kan het leven zijn! Desgevraagd begreep ik van hem dat het late grasmaaien niet zozeer natuurbeheer is maar wel natuurlijk: laat, hoog gemaaid gras is gewoon gezonder voor een koe. Van oudsher weet men: een zieke koe geef je rijp gemaaid hooi! De geschiedenis van dit land, de boerderijen en boeren kwam ter sprake evenals de samenwerking met Twickel en het gebruik van de klompenpaden. De boeren werken graag mee om het natuurliefhebbers en wandelaars naar de zin te maken. Maar helaas moeten ze wel prikkeldraad neerzetten om te voorkomen dat mensen ook in het land gaan lopen. Dat brengt nu eenmaal schade aan het hooiland aan, om nog maar niet te spreken over al dan niet loslopende honden. Hondenpoep brengt ziektes voor de koeien mee en honden zijn dan ook overal op de klompenpaden verboden. Na dit spontane intermezzo ging de boer weer verder met gras keren, hoge wolken stof opwerpend, en wij vervolgden ons pad terug naar het pontje.

Dat niet iedereen zich aan de regels houdt, bewees wel een man met een sportfiets. Wat moet iemand hier met zo'n ding? 

Over koeien gesproken: die graasden nu vlakbij aan de overkant van het slootje en tot mijn verbazing zag ik dat ze zich niet alleen aan het malse gras te goed deden, maar ook aan de wilgentwijgen langs de waterkant.  Ondertussen hoorden en zagen we een rietgors en de blauwborst, mezen en vele zwaluwen. Er was een moment dat er boven ons hoofd wel zo'n 12 ooievaars zweefden. 

Terug op de dijk zijn we ook een keer doorgelopen voorbij Aerdt. Een deel van dit pad lag tot begin dit jaar nog dichterbij de Rijnstrangen, maar is verlegd, hoger door de weilanden vanwege de kwetsbaarheid van het moerasgebied. Het land was gemaaid en daar viel dus verder niets te beleven. Zelfs de vlinders hebben hier niets te zoeken. Dus begrijpelijk, maar wel jammer. Een stuk verderop werd het weer wat spannender. Een smal pad tussen de wilgen en populieren door  en weer wat verder kwamen we op een dijk die bovenlangs een prachtig stukje moerasnatuur voerde.

Wij kwamen uit bij het ooievaarsnest bij de Aerdtse dijk, waar het Dijkmagazijn staat. Van hier zijn we naar onze camping teruggelopen. Een klein deel van de wandelroute gaat over de dijk - hier en bij Zevenaar - waar we al gefietst hebben. Voor het andere deel langs de Rijnstrangen moeten we nog maar eens terugkomen, want het einde van onze kampeertiendaagse op de Rijnstrangen is aangebroken. Van hier gaan we naar het rivier- en vennenlandschap van de Maasduinen in midden Limburg. Op naar de volgende stop! Wij kijken terug op een mooie tijd in dit fraaie en rustige rivierenlandschap.