Tuinplezier: 8 Sijsjes en 1 Grote Barmsijs

Op 14 maart, toen winterse fenomenen hadden plaats gemaakt voor lentekriebels, zag ik plots een stel sijzen in de tuin, eerst vier maar later wel een stuk of acht tegelijk. De pinda's waren favoriet, de zadensilo en het fruitvetblok vonden eveneens gretig aftrek. Groepen sijzen heb ik vaker in onze omgeving gezien, maar dan in de parken of in het Amsterdamse Bos, vooral in de elzenbomen. Niet eerder op deze manier in onze tuin  en dus genieten we daarvan, vooral omdat ze helemaal niet schuw zijn. Als ik met de camera rustig naar buiten loop, houden ze me wel in de gaten, maar zetten de maaltijd onverminderd enthousiast voort.

Deze onderste foto is niet optimaal, maar geeft wel goed het verschil weer tussen de fel gekleurde mannetjes met hun zwarte hoofddeksel en de wat ingetogener vrouwtjes, waar de grijze streepjes van kop tot teen meer overheersen.

Op enig moment werd ik verrast door de landing van deze bruine, roodgemutste sijs, die zo'n kort moment aanwipte, dat ik hem alleen kon vereeuwigen dankzij het feit dat ik al in de tuin met de camera in de weer was. Met recht een momentopname dus. Ik vond het wat lastig te definieren met welke soort sijs ik precies te maken had, maar dankzij waarneming.nl: Grote Barmsijs! De citroengele sijsjes zijn er nog steeds, onze roodborstige vriend heeft het bij dit bliksembezoek gelaten. Tenminste, voor zover ik weet, maar ik zie natuurlijk niet alles!

Een andere tuinprimeur dezer dagen betrof een Holenduif. Deze viel me op tussen de houtduiven en Turkse tortels, rondscharrelend op ons terras. De tuintafelpoot stond dermate in de weg dat ik deze halve duif hier niet zal exposeren. Verandering van mijn positie deed de vogel opvliegen - toch wat schuwer dan zijn familieleden. Naast deze nieuwkomers maken al onze vaste bewoners graag gebruik van de vogeldis. Spreeuwen bijvoorbeeld zoeken een wankel evenwicht bij de vetblokken, maar als ze eenmaal een goede zit hebben gevonden, wordt het blok in razend tempo kleiner! En ondertussen is het een heerlijk gekwetter en getjilp in de tuin. Laat het voorjaar maar komen.

't kan vriezen, 't kan dooien : van -10 naar +10

Begin maart werd het dan toch eindelijk winter en er kon zelfs her en der op natuurijs geschaatst worden. Door de straffe wind en de zon die regelmatig scheen en aan kracht begon te winnen, waren er ook veel open plekken. Op dat soort plaatsen in de Middelpolder hadden de smienten zich verzameld. Er werd deze dagen veel over gevoelstemperaturen gesproken, wintermutsen en dikke jassen kwamen alsnog goed van pas. Ook de smientjes zetten een hoge borst op tegen de kou en ik kon merken dat ze hun energie spaarden. Gewoonlijk zwemmen ze weg of vliegen op als je in de buurt komt en van de fiets stapt, maar nu kon ik aan de graskant plaatsnemen zonder de gebruikelijke paniekreacties tot gevolg. Een paartje wilde eenden bleef eveneens rustig naast me liggen en maakte er ook geen werk van om weg te komen.

Grazen, glibberen, fluiten en vooral veel op de plaats rust.

De Middelpolder ligt tussen de hoogbouw van Amsterdam en Amstelveen. Een rondje is snel gefietst, als je een beetje doortrapt. Maar voor wie tijd en aandacht heeft, valt er altijd wel wat te beleven en te genieten. Een kostbaar stukje groen tussen de grootsteedse bebouwing. Waardevol voor mens en dier, want het natuurgebied Amstelland doet het nog steeds goed bij de weidevogels. Het zal niet lang duren voor de eerste grutto's en wulpen hier weer neerstrijken in aantallen die al jaren redelijk constant zijn. Er wordt door verschillende organisaties en belanghebbenden samengewerkt om dat minimaal in stand te houden en daartoe behoren ook de boeren met goede initiatieven. Ik hoop er nog lang van te kunnen genieten!

https://www.redderijkeweide.nl/videos/melkveehouderij-en-weidevogels-gaan-hand-hand-amstelland/

https://www.landschapnoordholland.nl/nieuws/wij-staan-voor-amstelland-manifest-van-16-maatschappelijke-organisaties

Binnen luttele dagen waaide de wind uit een andere hoek en schoten de temperaturen omhoog. Het voorjaar liet zich voelen! Een week later later zag ik hier en daar een scholekster en ook de kieviten waren met enkelingen teruggekeerd. Maar de andere weidevogels laten nog even op zich wachten en ze hebben gelijk, want maart roert met recht zijn staart nu de noordoosten winden het kwik weer tot onder nul laten dalen. Nog even geduld.

Alarm: sperwer in de achtertuin!

8 februari namiddag was er een sperwer in onze tuin geland. Dat gebeurt wel vaker en is niet zo vreemd, omdat wij - en ook de buren - veel vogeltjes trekken met onze zadensilo's en vetpotten. Dit keer lag mijn camera met telelens bij de hand en nam deze jonge jager de tijd om doodgemoedereerd het copieuze jachtterrein te bestuderen.  De foto's zijn door de ramen genomen (gelukkig pas gepoetst!). 

Onze mussenfamilies bevolken gewoonlijk in grote getale de warrige rozenrambler en hun geliefde boomklimop naast ons keukenraam. De sperwer schroomde niet om de in de stekelige rambler te duiken en toen de mussen daar gevlogen bleken, zijn neus in de klimop te steken. Maar ook hier had het kleine grut tijdig  het hazenpad gekozen en de jager kon onverrichter zake op zoek naar een beter jachtterrein. Toen de rust was weergekeerd, kwamen onze vaste vogels weer vrolijk kwetterend terug. Dit keer de dans ontsprongen!