Al geruime tijd was ik nieuwsgierig naar Nationaal Park de Maasduinen. Toen er voor de eerste dagen van
deze week mooi lenteweer werd voorspeld, besloten we maandagochtend naar Noord-Limburg te vertrekken. Voor die middag hadden we een wandeling uitgezocht bij Landgoed de Hamert, een paar kilometer ten noorden van Arcen. 
Vanaf de parkeerplaats bij pannenkoekenhuis Op de Jachthut liepen we eerst een stuk over de graslanden langs de Maas. Het is een smalle strook die al snel overgaat in de rivierduinen. De gallowayrunderen die hier schijnen te grazen, hebben we niet gezien, maar wel een paar vroege bijen op Grote Muur, een heel snelle vlinder (waarschijnlijk Kleine Vos) en vele staartmezen in de voorste rand van het bos op de rivierduinen.
We lieten de zon en de wind van het open Maaslandschap achter ons toen we de bossen van de duinen inliepen om een stuk verderop de N271 weer over te steken naar de natuur aan de overkant van de weg. We volgden de brede laan. Rechts van ons lag een uitgestrekt open heidelandschap en links een intiem heidegebied begroeid met verspreide bomen als berken en zomereiken. (3)
Het pad kronkelde en klom totdat we een prachtig uitzicht hadden over het lager gelegen bos met voornamelijk naaldbomen. De dennenappels knapten boven ons in de zon, zaadjes dwarrelden naar omlaag, een verre specht roffelde op een boom, enkele zangvogels lieten zich horen en verder was het vooral erg stil en aangenaam op deze mooie maandag-lentemiddag. Een lieveheersbeestje warmde zich op het mos, net als wij, in de aan kracht winnende zon.
In dit gebied worden de bossen op verschillende plaatsen behoorlijk uitgedund om open plekken te creëren en corridors voor vlinders en andere insekten, waardoor ze beter (warmer!) tussen de verschillende open heidegebieden kunnen overvliegen. Koolmezen, pimpelmezen, staartmezen, maar ook kuifmezen troffen we hier aan evenals vinken en groenlingen. Gewoonlijk hoog en tussen de dennentakken, maar dan ineens laag op de grond bij een resterend regenplasje.
Het Westmeerven is een groot open ven, waarover je een goed uitzicht hebt vanuit de vogelkijkhut. Er schijnen hier veel soorten stelt- en oeverlopers, eenden en ook dodaars voor te komen. Maar vandaag even niet! Enkele kuifeenden en bergeenden in het water, een paar nijlganzen en een enkele kievit op een zandtong. Daar hield het ongeveer wel mee op.
Rondom dit grote ven liggen nog wat kleinere vennetjes, die bijna geheel schuilgaan tussen het hoge gras en laag geboomte. Het is een prachtig en heel afwisselend landschap.
Een stuk verderop werden de lagere gebieden onderbroken door een rij zandduinen. Vandaar bereikten wij de vennen van het Pikmeeuwenwater.
Wij beklommen het duin dat uitzicht gaf over het Pikmeeuwenwater. Prachtig die berken met hun witte stammen en met hun buigzame takken meebewegend op de wind op de heuvelrug.
Het zal niet lang meer duren voor de winterkleuren gaan wijken voor het lentegroen en ontluikende bloemen. We kijken ernaar uit, maar vandaag zat de lente al een beetje in de lucht en wij hebben genoten!
Van boven nog één blik over dit gebied om dan langzaam maar zeker door het bos weer terug te keren naar de parkeerplaats.
1 opmerking:
Wat een mooi gebied, dat is er eentje om te onthouden want ik denk dat wij daar ook zullen genieten van een wandeling door het glooiende landschap.
Prachtige impressie.
groetjes Ghita
Een reactie posten