Het is normaal dat grote delen van de Aigues droogvallen in de zomer, maar zo weinig water als dit jaar hebben we niet eerder gezien.
Als het in de bergen regent, stijgt het waterpeil zichtbaar. Dat konden we vorig jaar al constateren na één nachtje regen (terwijl het bij ons in het dal droog bleef!). De campingbaas wuifde onze zorgen over de droogte dan ook gemakkelijk weg: een paar flinke buien en je kunt je met je matrasje weer met de stroom mee laten drijven. De wijnboeren hoopten trouwens dat de regen nog even weg zou blijven, zo kort voor de oogst. De kikkers zochten hun heil in de laatste modderpoeltjes en de vissen zochten in grote
getale de laatste diepe stroompjes op.
Overigens zijn er naar onze overtuiging ook bronnen die in vers water voorzien, omdat er hier en daar heldere poelen zijn met heel koel en helder en veel groener gekleurd water. Deze kwamen we nog steeds ook tegen op plaatsen waar de rivier zich verder helemaal teruggetrokken had.
Vorig jaar waren er massa's libellen in velerlei soorten en kleuren, nu hebben we er niet veel gezien. Of dat ook een gevolg van de droogte is??
Voor ons was het nog steeds een heerlijk oord: om in de schaduw van de bomen met de voeten in het water een boek te lezen of verder af te koelen, gezeten in een laatste stukje stroom dat nog net iets dieper dan kniehoog was (leuk tussen de vissen!), of met de camera rond te struinen. Maar aan alles komt een eind, ook aan deze heerlijke vakantie. Een laatste genieten van de ondergaande zon over de rivier en de rotsen en dan: Adieu et au revoir!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten