We gingen dit keer kort na de ingang meteen linksaf het bos in. Langzaam en zacht voort liepen we voort, want hier zijn vaak herten te vinden. Een paar damherten rechts, gevangen in de eerste warmte van de zon.
Verderop een enkeling, niet echt verontrust, eerder nieuwsgierig en op de hoede door onze aanwezigheid.
Rob trof een stukje verderop ook weer een klein groepje damherten. Zo stil kun je niet zijn, of ze hebben je in de gaten, terwijl ze zich zelf bijna geruisloos kunnen voortbewegen. Een enkel knappend takje, veel meer hoor je niet van hen. We staken het open veld over. Vogels vlogen gealarmeerd op, een vuurvlindertje koesterde zich in de al warmer wordende zon.
Bij het kanaal gekomen besloten we dat eens te volgen. We constateerden dat het niet het boeiendste deel van de awd is. Het gebied rechts is gesloten en het duurt vrij lang voor er weer een afslag is.
Op een putdeksel onder de zilverpopulieren hebben we even iets gedronken en konden zo even rustig genieten van het bladgeritsel van deze ratelpopulieren en van de vele staartmeesjes die zich druk maakten in de meidoorns en dennebomen. Op de helling stond deze paddestoel die ik (op de buik) zo mooi van onderen kon fotograferen.
Bij het gemaal sloegen we rechtsaf de duinen in. In het nog tere tegenlicht dansten allerlei insecten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten