Terug in Véronne. Véronne telt ongeveer 10 tot  20 huizen,  meer kunnen het er niet geweest zijn. Hier op de foto zie je rechts het begin van het dorp, links achter zie je het bord van het eind van de gemeente. Het heeft wel een eigen gemeentehuis en een school! We hebben hier in een veldje gepicknickd en na dat opkikkertje hebben we het wat hogerop gezocht via het voetpad dat naast dat veld begon. Die klim was wat pittiger dan we hadden gedacht, maar gelukkig hebben we volgehouden tot we bijna boven waren en over de omgeving konden uitkijken.

Truttig of niet, de wandelstok beviel mij best op dit soms behoorlijk stijle losse-stenen-pad. Na deze wandeltocht hebben we nog even uitgerust in de weide vol grassen en bloemen. In het midden was een brede strook met heel veel distels en daar wemelde het werkelijk van de vlinders. In hele groepen dartelden ze in de lucht en om me heen. Paradijs op aarde. Ik liep er dus weer tussen te huppelen.

 Op de lijst van beschermde vlindersoorten: een Spaanse Vlag. Bleef rustig zitten, wel zo prettig.
Deze griezel hier onder heb ik nog geen naam kunnen geven. Misschien maar anoniem houden.
Het dikkopje oogt heel wat vriendelijker.

Terug over dezelfde weg via de gorges om terug te komen op de mooie platanenlaan die naar de camping leidt.
Die avond dreigde regen met donkere luchten, wat tot prachtige lichteffecten leidde.