Tussen de keien van de oever groeien allerlei plantjes, planten en kruidige bloemen, waar insekten op af komen. de vlinderstruiken langs de rand waren bijzonder in trek bij, jawel: vlinders. In het bos daarachter zitten wel vogels zoals mezen, maar in het dichte gebladerte zijn deze slecht waar te nemen, laat staan te fotograferen. Een stel overvliegende zilverreigers kreeg ik beter in het vizier.
Glasvleugelpijlstaart
Om erachter te komen met wat voor soort vlinder je te maken hebt, heb je eigenlijk altijd foto's van zowel de bovenkant als de onderzijde van de vleugels nodig. Dat is niet altijd even gemakkelijk, want sommige vlinders klappen hun vleugels onmiddellijk dicht als ze geland zijn. Met deze vlinder, waarvan er heel wat exemplaren rondvlogen, had ik gelukkig weinig moeite. Ondanks alle foto's vind ik het echter toch lastig om de soort te bepalen. Ik denk een parelmoervlinder, maar sommige soorten lijken veel op elkaar. In dit geval houd ik het op de Bosrandparelmoervlinder.
Deze vlinder heb ik herleid tot de Grote Boswachter (Aurelia familie). Het was een heel onrustige vlinder, die heel snel de vleugels dichtklapte wanneer hij eenmaal geland was. Daardoor was het heel moeilijk om hem met open vleugels te fotograferen en ben ik al blij met deze ene onscherpe foto boven.
Bij bepaalde lichtval zie je een blauwige glans aan de rand van de vleugels en het lijfje.
Als ik het goed heb, zijn dit geraniumblauwtjes (Cacyreus marshalli), inderdaad behorend tot de familie der Blauwtjes. Het zijn kleine vlindertjes, werkelijk prachtig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten