maandag: Uffelter Binnenveld

Aan de achterzijde van de camping is een doorgang waarmee je met de fiets of te voet op het zandpad kunt komen. Linksaf kom je na een paar meter op het weggetje naar Havelte of welke andere kant ook maar op. Rechtsaf liep ik die middag om een stukje verderop het bospad in te slaan en het Uffelter Binnenveld te verkennen.

Deze omgeving is geen vlak terrein, maar kent hoogteverschillen. Een smal bospaadje kronkelde omhoog en omlaag tussen het vrij dichte geboomte door. Het is een gemengd bos van veel verschillende loof- en naaldbomen. Een lekker slordig bos ook, met veel dood hout, waar allerlei vogels en andere dieren zich thuis zullen voelen.
Ik was nog geen 5 minuten in het bos toen twee

reeën dwars door struiken en bomen kwamen aangerend en vlak voor mij het pad kruisten om heel snel weer in het bos te verdwijnen. Ik was volkomen verrast en de foto's zijn niet scherp, maar het was wel een spectaculaire ervaring. Toch iets anders dan wanneer je ze ver weg rustig in een wei ziet grazen!

Ik liep voorzichtig verder, af en toe knisperend  over verdroogde dennennaalden en eikenblaadjes. De maanden maart en april zijn ongekend droog geweest en dat was goed te merken in het bos en op de heide. Het blad aan de bomen was echter nog jong en fris in vele tinten groen, de loofbomen licht contrasterend tegen het donkere dennengroen. Varens vormden hier en daar een prachtige onderdeken van transparant en lentegroen geveerd blad.

Hogerop was er van alles te beleven. Deze zwart-witte zangers zou ik leren kennen als de Bonte Vliegenvanger. Leuk vogeltje en in grote getale in deze contreien aanwezig.
Evenals wat ik heb gedefinieerd als een Boompieper. Geen bevestiging gekregen van waarneming.nl, maar ik houd het erop.
Deze vogel liet zich eveneens veelvuldig horen en zien, hier in het Binnenveld, maar ook elders in deze omgeving.

De eerste kwam ik tegen in het dichtere bos in een boom en nog kan ik eraan twijfelen of dit nu ook een boompieper is (korte staart??). Maar een stukje verderop gaat het bos over in een open stuk heide met enkele verspreid staande naaldbomen. Daar zat op een hoge dorre tak een boompieper die werkelijk om aandacht vroeg. En wel van het exemplaar dat aan de andere kant van het pad op een dorre tak zat te jubelen. Af en toe vloog de zanger een flink eind op om al zingend in een soort glijvlucht ("parachutelanding") weer af te dalen naar de dorre tak, blijkbaar zijn favoriete stekje. Het boek nageslagen op al deze uiterlijke en gedragskenmerken en dan kom ik toch echt uit op de boompieper. Jawel.

                                                                   

 In het grasland naast het bos en de heide: een ree

Later in de middag zijn Rob en ik nog een keer samen het Binnenveld ingelopen.

Ook toen zagen we weer een ree, maar we zouden vaker ervaren dat je soms goed moet opletten om ze te ontdekken. Tussen het hoge gras of pijpestro en kleine heuveltjes, mis je zo'n paar oortjes al snel. Zij hebben ons in ieder geval altijd sneller in de gaten, dan wij hen en dan heb je mooi het nakijken.

Op het grote veld naast het graasterrein van de hooglanders zagen we veel kwikstaartjes en libellen. Veel vogels hoorden we aan de bosrand, maar deze hielden zich hoog tussen het gebladerte op, onzichtbaar.

salomonszegel in de berm van het zandpad aan de rand van het bos.