Rietgorzen deden hun naam eer aan en lieten zich veel zien en horen.
En minder alledaags: er moest ergens in het riet een snor zitten, want die maakt zo'n onmiskenbaar geluid dat daarover geen twijfel bestond. Deze was echter alleen voortdurend te horen, maar liet zich niet zien.
Ook herkende ik de zang van de rietzanger (op Texel leren kennen) en deze zat weliswaar nogal op afstand in de wilgenboom, maar kwam
wel in de kijker.
Het eerste kleine grut dat ik in de polder zie
Ooievaar en krakeend:
met voldoende regelmaat te zien om te denken dat dit vaste bewoners van de polder zijn.
een paartje krakeenden en een tureluur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten