Dinsdag 3 mei: Uffelter Binnenveld

Die ochtend werden we gewekt met vogelgezang en daarin speelde de Tjiftjaf een prominente rol met z'n eentonige getwiettwiet.

 

Maar als je hem dan een uurtje later in een boompje bij je kampeerplaats achter z'n oor ziet krabben, is het wel weer een leukertje. 

We wilden die dag een stuk gaan fietsen in de omgeving, maar besloten eerst tot een wandeling in het Uffelter Binnenveld. Het bos geurde droog en subtiel naar jong groen, meidoorn en vlierbesbloemen.

Na het bospad kwamen we op het heideveld, waar we dit keer linksaf gingen en vervolgens weer door het volgende bos naar het ven liepen.  Een bont zandoogje is hier een veel geziene vlinder.

Verrast werd ik door deze roodborstige zanger.

Eerst meende ik met een roodborsttapuit van doen te hebben, maar via waarneming.nl werd ik erop geattendeerd dat het hier ging om een gekraagde roodstaart. Daar was ik echt niet opgekomen! Maar met het boek erbij zie je toch wel verschillen, o.a. de zwarte kop met witte streep boven snavel - anders dan de roodborsttapuit. Weer wat geleerd, maar of ik het een volgende keer beter zal zien...??
Bij het ven valt het onmiddellijk op hoe laag de waterstand is. Het water is teruggetrokken en alles eromheen is heel droog. .

Aan de oever zagen we twee Grote Lijsters: echt wel groter dan een zanglijster en met grovere stippentekening op de borst. Foto op ruime afstand, want ze waren schuw
Het heide- en vennengebied wordt omringd door arme graslanden, vol met zuring, boterbloemen en - inmiddels pluizige - paardenbloemen. De zoom van bosrand in vele tinten lentegroen maakten dit alles tot een lust voor het oog.

Boompieper. Zingend in vlucht en met gestrekte vleugels in glijvlucht weer terug naar het favoriete plekje.
Na een koude nacht was het nog steeds fris in de ochtend, maar de noordoostenwind bracht een zuivere en helderblauwe lucht met zich mee. Mooi licht voor foto's. De blauwe wolkenlucht weerspiegelde in het stille water van het ven.

Van het ven liepen we over de boswal naar het grote veld, waarachter de Schotse hooglanders lopen. Door de vegetatie zie je dat dit veld normaal vochtiger is en nu door ongewone droogte wordt gekenmerkt.

Waar het zonnige veld weer overging in het bos, was het gedaan met de stilte en kreeg het gekwinkeleer van vogels opnieuw de overhand.

We hoorden veel vinken en merels, zagen dieper in het bos ook staartmezen, maar tussen het gebladerte bleven de vogels veelal onzichtbaar, mede omdat we niet te lang wilden blijven, omdat we nog een fietstocht in de planning hadden.

Dus liepen we terug over heide en door bos naar de camping. Tijd voor een paar lekkere broodjes in het zonnetje, voordat we weer op pad zouden gaan.