Met vrienden hadden we afgesproken bij de Groene Jonker voor een wandeling. Het was een lentefrisse zonnige wandelweerdag. Weliswaar had het de afgelopen tijd hier en daar wel wat geregend, maar na de lange droogteperiode zette dat geen zoden aan de dijk. Ook in de Groene Jonker was het waterpeil aanzienlijk lager dan we van winter en voorjaar gewend waren. Grauwe ganzen, wilde eenden, zwanen, futen en meerkoeten zie je hier altijd, net als elders. Een paar Canadese ganzen lijkt ook tot de vaste bewoners te horen. De trekganzen en -eenden zijn verdwenen, er zijn geen grote groepen grutto's meer en
we hebben maar één tureluur ontwaard. Maar er zijn nu veel zangvogels, kieviten en zwarte sterns en deze dag leerden we ook verschillende steltlopers kennen, die we nog niet eerder hadden gezien. Zagen we eerder één of twee geoorde futen, nu waren dat er meerdere en op verschillende plaatsen.
3 geoorde futen en op de landtong achter, naast de reiger een lepelaar
Voor de landtong met de lepelaar viel me een steltloper op, maar onze apparatuur schoot tekort om deze goed te kunnen onderscheiden. Een vogelaar met een mooie Svarovskikijker was zo vriendelijk om ons een blik door zijn kijker te gunnen. Hij wist de vogel ook tot een Groenpootruiter te herleiden, gezien de groenige kleur van de poten en de lange iets opwippende snavel. Leuk, dit soort ervaringen.
Her en der lopen er hier schapen door het gebied. Deze lammetjes vonden het best nog eng om door het water over te steken.
Op de laatste ronding van de 8, die het voetpad vormt, is een plas en een watergeul waar we een paar statieffotografen tegenkwamen, die ons attent maakten op een paartje steltkluten. Bovendien stapte daar ook nog een groenpootruiter rond en dat levert ons op deze afstand nog steeds geen haarscherpe foto's op, maar in ieder geval wel beter dan bij de grote plas.
De steltkluten waren een genot om naar te kijken, zo licht en sierlijk als ze zich door het water bewegen.
Het feestje werd compleet toen een geoorde fuut zich absoluut niet schuw betoonde. Vlak voor ons dook en zwom hij, ons wel goed in de gaten houdend maar niet onder de indruk van alle camera's op de oever.
Een rietzanger en een kokmeeuw
Op de landtong bij het bankje bivakkeerde een Nijlganzenfamilie. De jonge nijlganzen staan opvallend hoog op de poten. Ook hoog op de poten, maar dan weer terug bij de ruiters, stond deze Bosruiter. Ter plekke is het voor een leek als ik moeilijk te herkennen of je nu met een bosruiter of een groenpootruiter te doen hebt, maar dan bieden de foto's achteraf en boeken of internet (en natuurlijk waarneming.nl!) uitkomst. Al doende leert men en dat hoop ik dan maar.
Twee Kleine plevieren liepen hier ook en in het water aan de andere kant landde een lepelaar. Opvallend aan lepelaars vind ik steeds weer dat ze nog amper op hun poten in het water staan, of die snavel gaat al weer over het wateroppervlak heen en weer, alsof ze geen seconde te verliezen hebben. Alom aanwezig: zwarte sterns. Ware vliegkunstenaars. Ze scheerden over ons heen en laag over het water om hun kostje te zoeken en gaandeweg op te pikken, dan weer hoog door de lucht voor ze voor de volgende ronde terugkwamen.
links zwarte sterns, rechts een visdiefje
En toen was daar, vooraan bij de grote plas - dus mooi dichtbij - een kemphaan, poerend in het slik.
Het was ruim 13.00 uur toen we het hele achtje hadden gelopen. Moe wordt je er niet van, maar hongerig wel. Hoog tijd voor een lekkere lunch in het dorp Noorden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten