Mooi, lentefris fietsweer: even kijken hoe het er in de Middelpolder voor staat. Bermen vol fluitekruid en koolzaad, de weiden groen en vol van bloeiende kruiden.
Een nest met 3 donzig jonge futen. Mooi hoe dat strepenpatroon tot over de snaveltjes doorloopt.
En als je dan zo'n lef hebt om eraf te klauteren, moet je natuurlijk ook maar weer zien hoe je er weer veilig bovenop komt. Ik ben geneigd om deze zorgfuut voor de moeder aan te zien, maar weet eigenlijk niet hoe de rollen bij futen verdeeld zijn.
Toen ik weer langs dezelfde weg terugkwam, bleek de hele futenfamilie op leeftocht uit te zijn. Even was een van de kleintjes in het water, maar al snel kroop die terug bij de broertjes/zusjes onder moeders (?) veren: veilig en kost minder energie. Vader (?) schuimde de rietkragen af, gretig en reikhalzend gevolgd door het kleine grut, en kwam steeds met kleine visjes boven. Nog een hele hap voor zo'n klein bekkie, waardoor er wel weer eens iets terugviel in het water, maar onmiddellijk weer opgevist, volgde een nieuwe poging.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten