De Japanse bloesemtuin in herfsttooi, zeker zo mooi als het voorjaar
Jonge inktzwammen zijn wit en naar ik gelezen heb, op dat moment eetbaar. Niet meer doen als ze eenmaal gaan verkleuren. Dat begint bij de randen, die zwart worden en gaan opkrullen tot er weinig wits meer over is aan deze paddenstoel. Ik vond het de moeite waard om er eens voor op de knieën te gaan en van dichtbij te bekijken: hartstikke mooi!
Het beukenblad lag duimendik onder de bomen en dan loop je er zo gemakkelijk aan voorbij:
Niet alleen paddenstoelen staan verdekt opgesteld. Gelukkig zijn vinken heel beweeglijk, anders zou je hen niet ontdekken tussen het gebladerte.
Je weet natuurlijk wel beter, maar op het oog lijken paddenstoelen soms bijna aan de boom geplakt. Op deze omgevallen boomstam is goed te zien hoe deze zich uit de berkenstam door de bast als het ware heenperst. Een jonge krachtpatser, wiens soortnaam ik nog moet opzoeken.
Ik kan nooit nalaten even stil te staan bij deze wilgen.
Alleen al de stammen met die stoere schorsstructuren zijn zo prachtig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten