Van de Pannelanderweg zijn we rechtsaf geslagen naar de vogelkijkhut bij het Vogeleiland. Vandaar zijn we nog een stukje verder gelopen over de Blauwe Weg totdat we rechtsaf een bospad zijn ingeslagen naar het Vinkenveld. Dwars door bos en duin gelopen totdat we via het Achterste Panneland weer terugkwamen.
Het zou een hertendag worden. Er zijn er hier zoveel en ze zijn zo gewend aan mensen.
We waren nauwelijks de ingang van Panneland door toen er links over de heuvel een prachtige kerel kwam aanrennen. Hij zag ons gelijkertijd. Even hield hij, verdekt opgesteld, in om de toestand in te schatten. Toen liep hij in een rustig drafje door en achter ons om over de weg de andere kant van het bos in.
Bij het water voorbij de Schulpendam trok in de verte een opvallend lichte roofvogel onze aandacht. Eerst dacht ik aan een visarend, maar bij nader inzien lijkt het me toch een jonge buizerd (lichte rug, witte kop zonder oogstreep e.d.).
Bij de vogelkijkhut waren wel wat eenden, maar verder niets bijzonders te zien. Wel is het altijd weer leuk om een ijsvogel voorbij te zien flitsen, maar dat was te snel en iets te ver voor de camera.
Het diffuse licht van de lage herfstzon streelde het bos.
Heel stil en alleen, bijna onzichtbaar, lag een damhert te slapen. Hoewel ook wij heel stil deden (vonden we...), had hij ons toch al snel in de gaten. Ook bleek hij niet alleen te zijn. Vlakbij kwam een jong overeind vanachter de struikjes om zich bij het oudere dier te voegen.
Even verderop in het dennenbos boven op een heuvel:
Uit het Naaldenbos lopend naar het Vinkenveld een groepje:
Het Vinkenveld, prachtig stuk duinlandschap. Wat is het hier toch mooi!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten