Al bij het eerste maisveld werd onze aandacht getrokken door getetter en getjilp van tussen de maisplanten en door de vele vogeltjes die bij onze nadering van de hekken en paaltjes langs de kant van de weg opvlogen om verderop hun heil op het prikkeldraad te zoeken. Welke jonge vogels dit precies allemaal waren, weet ik niet, maar heel herkenbaar waren de roodborsttapuiten en hun jongen, op afstand voorzichtig en op hun hoede.
In tegenstelling tot de vogels zochten de koeien toenadering. Vervolgens leken de dames in overleg te gaan over de vraag wat ze van ons moesten denken.
Hoog tijd om verder te fietsen.
Denekamp is niet zo'n dorp, dat je perse gezien of beleefd moet hebben, maar je kunt er prima terecht voor de dagelijkse boodschappen en in het centrum zijn wat verschillende restaurants met terrassen. Die waren echter weinig aantrekkelijk op het moment dat de steeds donkerder geworden wolken zich ontlaadden in een fantastische kletterbui waar zelfs hagel aan te pas kwam. We prezen ons gelukkig met het moment en de plaats en vonden dekking onder een grote winkelluifel. Kort maar krachtig. Na afloop trapten we weer op de camping aan, waar we droog met een zonnetje aankwamen.
Dit was ons uitzicht op de camping met aan het eind het bos en de Dinkel. Dat had na het eten wel de nodige aantrekkingskracht, zodat ik nog even met de camera op stap ben gegaan totdat het te donker werd. Er zaten een heleboel mezen en zwartkoppen in de bosjes en bomen aan de rand van het bos. Ook een boomkruiper, die ik al eerder had gezien, was van de partij.
Deze peuter kan ik nog niet thuisbrengen.
De wolkenlucht rond 10 uur, prachtig! Wat zal dat morgen brengen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten