6 april: naar de Muy

Winterjassen aan, warme sjaals om en op de fiets over het Waal en Burgerdijkje richting De Muy. Het dijkje kronkelt boven een weidelandschap met her en der een waal met rietkragen, een enkel narcissenveld, verspreide bossages en meest verre boerderijen naar de Ruigendijk. Aan het eind van het dijkje kunnen we genieten van de vrolijk gele crocusvelden op het toppunt van hun bloei.

Over de Zanddijk tot de Muyweg, waar een ingang is naar de Muy.
Het poeltje bij deze boerderij werd bezocht door wat meeuwen en scholeksters, niet veel en niets bijzonders.
Het groene paaltjespad naar de Binnenmuy is afgesloten in het broedseizoen en daarom gingen we linksaf over de Slag door de Nederlanden.
Het is mistig, winderig en koud. Maar ondanks dat: wat is het hier prachtig! 





Bergeenden, grauwe ganzen, scholeksters en grote ruige runderen bevolken binnen ons blikveld de graslanden. Zangvogeltjes als rietgors, heggemus en tjiftjaf laten zich horen en zien. Leeuwerikken of vinken - geen idee - vliegen in groepjes over, strijken in bosjes neer om snel weer hun onrustige vlucht te hervatten.
Kleine plevieren zien we ook in het weiland, evenals op de zandplaten in het water links van ons. Je hebt er wel een verrekijker en telelens voor nodig. Afgezien van de afstand: deze vogeltjes gaan volledig in het landschap op.

Na het bruggetje bij de Bertusnol slaan we het blauwe pad rechtsaf in. Heggemusjes en winterkoninkjes zien en horen we in de bosjes, maar vaak zo beweeglijk en in tussen de takken dat het moeilijk fotograferen is. Totdat een winterkoninkje in een afgezonderd wilgenbosje het hoogste lied aanheft. 

We lopen verder en kijken vanaf de uitkijkpost over de mist in de duinvallei. Maar ondanks dit grauwe moment dient de lente zich onmiskenbaar aan. En wij genieten van de rust en de stilte, die slechts doorbroken wordt door vogelzang en de roep van een wulp, die we op de top van een duin ontdekken. Onderweg groeten we een enkele andere wandelaar of vogelaar.

 Terug op het hoofdpad zien we drie grutto's in de schapenwei. Op het pad lopen inmiddels de wollebeesten, hun haren van achter naar voor in de wind.

 

















Kleine plevieren, nu wat dichterbij en beter in beeld.

 Terug bij het begin van het pad lokken in de zon, die voorzichtig doorkomt, een paar bankjes. Fijn om even een broodje te eten en rustig te zitten. Maar daar in de elzenbosjes is een boel gefriemel en blijkt een hele groep "grote barmsijzen" zich te goed te doen aan de zaden. Ook een tjiftjaf is van de partij.

Terug op de fiets. Dit keer tegenwind: stevig trappen! In de waterplas bij de boerderij hadden zich inmiddels heel wat vogels verzameld: meeuwen, grutto's, scholeksters en...... twee kluten! Voor het eerst dat ik die zie. Prachtige vogels!