Dat neemt niet weg dat we deze zaterdag genoten hebben van een ware zomerdag. De thermometer schoot door naar 22˚-23˚ en het was echt een feestje. In de Japanse bloesemtuin in het Amsterdamse Bos staan de bomen vol in bloei. Een teer roze waas siert de vallei en trekt vele bezoekers.
Wat te denken van deze wilde jongens? Geen vrouw voorhanden?
Verderop een ander vreemd verschijnsel: een nijlgans, van wie de kop los op de hals lijkt te staan. Beschadiging als gevolg van een zenderband?
Hoog in de lucht zweefden voortdurend maar liefst vijf buizerds boven de oeverlanden.Op het water een paartje baltsende futen.
Bij het riet aan de waterkant zag ik ineens een zwart bolletje, rustig knabbelend aan wat hij te eten vond. Daarbij gebruikte hij zijn voorpootjes. Een rat, jawel, maar het zag er best aandoenlijk uit. En hij liet zich absoluut niet afschrikken door mijn belangstelling. Nader onderzoek leerde dat ik hier met een woelrat van doen had.
Veel boeren zullen het niet met me eens zijn, maar ik vind ganzen nog steeds leuk. Vooral op een moment als dit, wanneer zo'n beest een bad neemt en lekker zit te poedelen en te spetteren in het ondiepe, maar heldere water van de oeverlanden.
Aan de bloesemtuin-kant van de dijk ligt een stukje bos met een beschutte weide met een zeer ruige begroeiïng van brandnetels, distels, bramen en boomopschot. Over enige tijd waag je je daar niet meer in, maar nu was het verleidelijk om daar naar wat zangvogels te speuren. En inderdaad, in de bramen- en vlierstruiken zaten verschillende winterkoninkjes hun voorjaarsbest te doen om elkaars aandacht te trekken.
Een roodborstje en een koolmees zetten eveneens een luide zangkeel op. Verbazingwekkend vind ik altijd het volume van zo'n klein vogeltje als een roodborstje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten