Een dag fietsen op de Hoge Veluwe

Begin september. We kampeerden nog in Voorst en zijn met de fietsen achterop de auto naar de Hoge Veluwe gereden. Onderweg naar Hoenderloo stak in de Veluwse bossen een vos de weg over om aan onze kant het struikgewas in te duiken. Gelukkig had ik mijn camera met telelens onder handbereik. Het beest nam er zijn gemak van en had er geen bezwaar tegen dat wij de auto stil zetten en het raampje openden. De vos snuffelde rustig rond, gunde ons een paar foto's en liep na een paar minuten verder het bos in. Onze dag was goed begonnen!

De auto hebben we bij het Kröller-Müller Museum geparkeerd. Vandaar zijn we eerst naar het zuiden gefietst en rond het Deelense Zand naar het Deelense Veld; naar St. Hubertus en via het Otterlose Zand weer terug. Het was prachtig weer en we hielden het (tegen de voorspellingen in) de hele dag droog. De heide was nog mooi, waar we afstapten vonden we libellen en vuurvlindertjes.

 

Op een berkenboom langs het fietspad zagen we een groepje zeer actieve (Europese) hoornaars. Hadden zij hier hun nest? Er kwamen echter niet alleen hoornaars op de plek van de boom af, maar ook veel vliegen en verschillende atalanta's. Zoete verlokkingen? De laatsten werden echter stelselmatig door de wespen op niet mis te verstane wijze weggejaagd. Ze rustten maar even uit aan de andere kant van de boomstam of op het gras rondom om daarna een nieuwe poging te wagen. 

Iets verderop kon de overdaad aan paddenstoelen op deze boomstronk ons niet ontgaan. Langs het fietspad hadden mestkevers hun favoriete kostje gevonden, maar ook de verteerde resten op de boomstronk waren blijkbaar aantrekkelijk. 

 Het blijft een prachtig gebouw: het Jachtslot St. Hubertus.

De bloemen langs het fietspad trokken nog veel insecten en ook veel vuurvlindertjes, maar het Otterlose Zand was een kale dorre vlakte. In 2014 hebben we op het Otterlose Zand de heide nog mooi zien bloeien. Is de conditie van het huidige veld een gevolg van droogte of beheer?

Er restte ons nog een uur om de beeldentuin en het museum Kröller-Müller te bezoeken. Daarmee deden we de mooie omgeving en collectie van het museum eigenlijk tekort, maar vooruit, wij hebben in ieder geval nog een deel ervan kunnen zien

 

 Ik kan het niet laten:
The Library
1988
Arno van der Mark

Het museum sluit om 17.00 uur. Een goede tijd om te kijken of we herten konden vinden.
Vandaar zijn we dus naar een nabijgelegen observatiepost gefietst en we hoefden niet lang te wachten voordat de herten uit het bos tevoorschijn kwamen; een jong mannetje behoedzaam voorop, een prachtige senior hield waakzaam het overzicht over zijn kudde. De dieren graasden rustig op het open veld en wij hebben er een poosje van kunnen genieten, voordat we teruggefietst zijn naar de auto. Het was niet moeilijk om in Hoenderloo een aardig restaurant te vinden om de dag mee af te sluiten.