zondag 7 september 2014

Een mooie middag op de Hoge Veluwe

Na de eerste dagen van augustus werd aan het zomergevoel abrupt een einde gemaakt door - voor deze maand - bijzonder lage temperaturen en heel veel regen. Zo sneu voor alle mensen die nog vakantie hadden en op campings moesten rondsoppen! Gelukkig keerde het tij nog net aan het eind van de maand en de laatste vrijdag van augustus zou een prachtige dag worden. Voor ons was dat een goede aanleiding om eens naar de Hoge Veluwe te gaan, waar we in geen jaren waren geweest.
Vanaf het bezoekerscentrum zijn we door de bossen en over de heide richting Hoenderloo gewandeld. Omdat de lucht steeds donkerder werd en er regen dreigde, zijn we vervolgens bij de parkingang op de witte fietsen gestapt om onze tocht op de pedalen voort te zetten. Dat is het fijne van die witte fietsen: je kunt ze op een ander punt weer achterlaten.
Eind augustus is de Veluwe vooral aantrekkelijk vanwege het natuurschoon, met name de heidevelden die dan in volle bloei staan. Deze trekken weer veel insecten en vlinders aan. Voor het overige is het nu vrij stil, zelfs qua aantal bezoekers.
De zomervogels houden zich rustig en verstoppen zich veelal tussen het gebladerte. De bronst van de reeen begon ongeveer half juli en voor de herten is dat nog iets te vroeg: ongeveer september.

Op de website van de Hoge Veluwe las ik overigens dat het burlen van de edelherten dit jaar al heel vroeg (augustus) is ingezet doordat de dieren in topconditie zijn als gevolg van de zachte winter en voedselrijke zomer. Dat is weer van invloed op de hormoonhuishouding van de dieren. Wij hebben echter geen herten gezien of gehoord deze avond. Tegen achten verlieten wij het park,

Door de vele regen van de afgelopen periode waren er al heel veel paddenstoelen, niet alleen in aantal maar ook in soorten.






Berkenboleet, Regenboogrussula; Valse Hanekam licht prachtig geel op op de schaduwrijke bosbodem en - nog ongeschonden - Eekhoorntjesbrood....als ik het goed heb met deze soorten.  Aardappelboleten bij de vleet en de eerste prachtige Vliegenzwam voegt met de Braakrussula (geen  foto) een rode noot aan het bos toe. En meer... een impressie.





 




De heide was natuurlijk de plaats voor vlinders, meestal druk fladderend in de warme middagzon en in een mum van tijd weer verdwenen. Maar een enkele keer kregen we de gelegenheid om een foto te nemen van de grotere soorten, mits we op voldoende afstand bleven. Voor de documentatie: enkele Citroenvlinders, best veel Hooibeestjes en Heidevlinders. En een enkele sprinkhaan. Geen amfibieen helaas, op de bruine kikkers in sommige poelen na.










Fietsend waren we bij het mooie Hubertusslot aangekomen en daar vonden we gelukkig een schuilplaats voor de korte maar fikse regenbui die tenslotte losbarstte. Maar al snel was het leed geleden en konden we over de open velden van het Otterlose Zand terug fietsen naar het bezoekerscentrum.





Op het Otterlose Zand ontdekte ik in het heideveld Rood Bekertjesmos dat veelvuldig het kleurige kopje opstak. Klein maar fijn, prachtig!
Bij het observatiepunt vlakbij het museum was geen wild te zien. Een andere bezoeker vertelde dat er juist een roedel edelherten was weggerend voor bezoekers die met honden in de observatiehut waren gekomen. Wat jammer toch dat mensen niet beseffen dat honden en ook kinderen alleen kunnen samengaan met wild kijken, als je hen heel rustig kunt houden, onder controle hebt. Voor andere bezoekers ook wel zo prettig. Gelukkig hadden we bij Millelamel wat meer geluk: er stond één ree in het weitje. Maar kijk: daar kwamen er uit het bos nog vier aangelopen om in alle rust te grazen en drinken uit de kleine poel.




Bij dit clubje zou het blijven. De eerste ree verliet de weide na verloop van tijd. Wij hebben ons eveneens gelaafd en een salade gegeten in de laatste zon op het terras van de Koperen Pot. Daarna zijn we nog even terug gefietst naar beide observatieposten. Alleen bij Millelamel waren nog dezelfde vier reeen en daar hebben we het bij moeten laten. Daar waren trouwens ook mensen met een hond, maar deze labrador lag heel rustig naast hen op de achterste rij. Zo kan het dus ook! Ondanks dat we weinig wild hebben gezien, hebben we genoten van deze prachtige middag op de Hoge Veluwe.


Geen opmerkingen: