Vanuit Voorst hebben we verschillende fietstochten ondernomen en daarbij hebben we meermaals, wanneer we maar in de buurt kwamen, de Empese en Tondense Heide in onze route opgenomen. Fietsknooppunten 74, 73, en 58 liggen aan weerszijden van dit natuurgebied, maar vanaf de Langedijk kun je er ook dwars doorheen fietsen om ergens met een bocht naar rechts weer op de Hallseweg uit te komen.
De naam is enigszins misleidend: er zijn wel enkele heideveldjes, maar het gebied bestaat vooral uit bloemrijk grasland. Natuurmonumenten heeft dit - inmiddels Natura 2000 - natuurgebied in de loop der jaren behoorlijk uitgebreid tot zo'n 260 ha. In samenwerking met omringende boerenbedrijven heeft natuurherstel plaatsgevonden waardoor een open en veel natter landschap is ontstaan ten gunste van bijzondere natuurtypen als natte heide, vennen, broekbos en blauwgrasland.
Nagenoeg tevergeefs op zoek naar heide-minnende vlinders ontdekte ik wel twee mooi cocons van..... spinnen?
Aan de andere kant van het pad vormde zich tussen bomen- en struikensingels een veelkleurig groen tapijt van grassen en vochtminnende planten. Het was echter wel droog. Prachtig landschap.
Links: geaderd witje.
Op een van onze tochten troffen we een herder langs de kant van de weg met zijn schaapskudde, waaronder zich ook een paar fraaie bokken bevonden. Hij is hier in voor- en najaar korte tijd om het gebied af te grazen.
Er is een wandelroute door de Empese en Tondense Heide. Door het natste gedeelte voert een vlonderpad, maar zoals al vaker opgemerkt: de droogte van de vorige en deze zomer is in het oosten van ons land overal voelbaar en zichtbaar. Zo ook hier. De op en neer vliegende zwaluwen vestigden onze aandacht op een bescheiden waterpoel achter de rietkragen, maar verder was het land droog, echt droog. Zelfs de wolken, die bij een van onze tochten laag en dreigend boven het land hingen, zouden daar geen verandering in brengen. Dat neemt niet weg dat er een enorme variatie aan bloemen en grassen was, die ook hier vele insecten en vlinders aantrokken.
De vlonder bood wel een heerlijk zitplaatsje om de benen even te laten bungelen en te kijken wat er dan om ons heen gebeurde. We hebben een aantal blauwtjes gezien, waaronder dit icarusblauwtje (?).
Onder: kleine vuurvlinder - regelmatig gezien in dit gebied - een enkel bruin zandoogje en een wat verbleekte distelvlinder.
Een stuk verderop stapten we weer van de fiets voor een veld met kruiden, voornamelijk koolzaad. Veel witjes troffen we daar aan en ik heb ook bij verschillende gelegenheden een (gele?) luzernevlinder gezien, maar die ging beslist niet even voor een foto zitten. De laatste keer dat we hier kwamen vlogen er een stel dagpauwogen rond, die wel af en toe voor rust of nectar neerdaalden. En omdat ik dit jaar erg weinig dagpauwogen heb gezien, was dat dit keer ook bijzonder. Ze vielen ook meteen op met hun donkere voorkomen.
Bij een paar bramenstruiken ontdekte ik nog een enkele citroenvlinder en ook atalanta's gaven daar acte de présence, maar het waren toch vooral de kleine vuurvlinders die - zeker op een bepaalde dag - de show stalen op de asters die ook hier in de berm stonden.
Weer iets verder was een pad naar rechts dat door het natuurgebied naar de Hallseweg voert. We hebben ook wel eens het hele pad van de Langedijk uitgereden om aan het eind op de Mestweg rechtsaf te gaan. Dan bevindt zich rechts het natuurgebied, links de landerijen met vooral maisvelden. Het laatste deel voor de Hallseweg voert sowieso langs een paar landerijen.
Op de Hallseweg is ook een kleine parkeerplaats vanwaar je het natuurgebied kunt inlopen. Te voet of met de fiets (vooral vaak afstappen!): genieten verzekerd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten