Deze laatste vakantieweek in april doen we veel hetzelfde als de meivakantie in 2014. Alleen waren we toen een week later en was toen ook de natuur al verder op dreef. En dat maakt het ook weer boeiend, omdat alles toch weer een beetje anders is en je kunt vergelijken.
We maakten ongeveer dezelfde wandeling als destijds rond het Savelsbos, alleen in tegenovergestelde richting. Eenmaal de helling door het bos beklommen, kwamen we op het plateau bij Sint Geertruid, waar bouwlanden en boomgaarden de boventoon voeren. Net als de voorgaande dag in het Maasdal was het genieten van de hoogstambomen die volop in bloei stonden. Gelukkig zijn er nog boeren die de hoogstambomen op kleine schaal in ere houden. Hier en daar zagen we paarden in deze boomgaarden lopen (meestal met beperkte bewegingsvrijheid) en dat demonstreert eigenlijk het landgebruik in voorgaande eeuwen.
Vroeger werden deze boomgaarden juist speciaal aangelegd in de weilanden, omdat het vee er - net als in de traditionele "hoeswei" - onder kon lopen, waardoor het land dubbel dienst deed. Hoogstambomen zijn over het algemeen sterke bomen, die heel oud kunnen worden, zonder dat ze erg afhankelijk zijn van allerlei bestrijdingsmiddelen. Een mooi milieu voor vele insecten en vogels.
Tegenwoordig bestaat het grootste gedeelte van de boomgaarden uit laagstambomen, die veel dichter op elkaar geplaatst kunnen worden en veel meer opbrengst leveren, terwijl ze gemakkelijker te onderhouden en te plukken zijn, maar die ook nauwelijks zonder chemische bestrijdingsmiddelen kunnen. Economisch interessanter, maar er hangt dus nog wel een ander prijskaartje aan.
(Bronnen: http://www.vergetenfruitrassen.nl/wp/wp-content/uploads/2014/11/Boomgaard-boekwerkje-5.-nov.pdf en http://www.rijckheyt.nl/cultureel-erfgoed/fruitteelt-en-stroopfabricage)
In strakke rijen staan de fruitbomen, de appels blijkbaar in zg. spillen en de peren in V-hagen, als ik de bordjes die her en der staan, goed interpreteer).
De landerijen en boomgaarden worden hier omringd door het Savelsbos. Aan de randen van het bos zijn hagen van bramen- en andere struiken, een ideale leefwereld voor veel vogels en andere dieren.
We zagen hoe de zware donkere wolken zich boven het Maasdal ontlastten en ook wij hielden het niet helemaal droog, maar een paar minuten later deed de zon de bosrand in lentetooi al weer oplichten.
In tegenstelling tot twee jaar geleden, begonnen de velden nog maar net groen te worden. Er was nog geen kleur van klaprozen, komkommerkruid of andere kruiden die we toen hebben aangetroffen.
De bossen en bermen kleurden vooral wit. Het wit en de geur van daslook was op sommige plaatsen in het bos overheersend. Maar ook bosanemonen bloeiden her en der in witte toeven, terwijl grote muur zich onder de bomen tussen het nog dunne gebladerte oprichtte naar de zon boven de helling. Salomonszegel was nog nauwelijks als witbloemige te herkennen, zo pril nog. Veel ribes, hier en daar een éénbes en een andere eenling was de aronskelk, eveneens nog helemaal in plooi. En dan de uitzondering op de regel: bescheiden in omvang maar uitbundig blauw bloeiend de bosviooltjes.
Look zonder look, een van de eerste bloeiende die we tegenkwamen. Deze ruik je pas als de plant wordt gekneusd en de naam duidt alleen op die geur en heeft niets met de uiensoort te maken.
Het pad voert onderlangs de boomgaarden door het bos omlaag. Tegen de donkere lucht staken de bloeiende takken van de bomen waar we onder liepen, mooi af. Iepenzaden hebben zo hun eigen schoonheid. Vol vogels zitten deze bossen, het is een gekwetter alom, terwijl ook de grote bonte specht zich niet onbetuigd met zijn gehamer. Overal zijn paden en wildsporen van de hoger gelegen akkers naar het lager gelegen bos. Het is een heerlijke wandelomgeving,ook op herhaling!
Boomstammen in ruste, vol mossen en oxalis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten