23 juni: van Olde Kottink naar Denekamp

Na de stevige bui klaarde het weer op en de zon brak door. Wij hadden voor vrijdag een restaurant besproken en wilden vandaag "thuis" eten. Voor de boodschappen moesten we naar Denekamp en we besloten het erop te wagen met de fiets te gaan. Paraplu achterop voor noodgevallen. Van de camping linksaf door het bos, nog eens links en dan over de Dinkel tussen maisvelden en groene weiden via Mekkelhorst naar Denekamp.


Al bij het eerste maisveld werd onze aandacht getrokken door getetter en getjilp van tussen de maisplanten en door de vele vogeltjes die bij onze nadering van de hekken en paaltjes langs de kant van de weg opvlogen om verderop hun heil op het prikkeldraad te zoeken. Welke jonge vogels dit precies allemaal waren, weet ik niet, maar heel herkenbaar waren de roodborsttapuiten en hun jongen, op afstand voorzichtig en op hun hoede.

In tegenstelling tot de vogels zochten de koeien toenadering. Vervolgens leken de dames in overleg te gaan over de vraag wat ze van ons moesten denken.
Hoog tijd om verder te fietsen.

Denekamp is niet zo'n dorp, dat je perse gezien of beleefd moet hebben, maar je kunt er prima terecht voor de dagelijkse boodschappen en in het centrum zijn wat verschillende restaurants met terrassen. Die waren echter weinig aantrekkelijk op het moment dat de steeds donkerder geworden wolken zich ontlaadden in een fantastische kletterbui waar zelfs hagel aan te pas kwam. We prezen ons gelukkig met het moment en de plaats en vonden dekking onder een grote winkelluifel. Kort maar krachtig. Na afloop trapten we weer op de camping aan, waar we droog met een zonnetje aankwamen. 

Dit was ons uitzicht op de camping met aan het eind het bos en de Dinkel. Dat had na het eten wel de nodige aantrekkingskracht, zodat ik nog even met de camera op stap ben gegaan totdat het te donker werd. Er zaten een heleboel mezen en zwartkoppen in de bosjes en bomen aan de rand van het bos. Ook een boomkruiper, die ik al eerder had gezien, was van de partij.
           

Deze peuter kan ik nog niet thuisbrengen.









De wolkenlucht rond 10 uur, prachtig! Wat zal dat morgen brengen?

23 juni: Beuningen natuurcamping Olde Kottink

Al een paar weken hadden we het plan om van deze donderdag t/m zondag een lang weekend te maken. We naderden deze datum al aardig en de weersvoorspellingen waren consequent zeer slecht: massa's regen en lage temperaturen tot een omslag naar droger en warm zomerweer op zondag. Tja....Uiteindelijk besloten we gewoon te doen waar we zin in hadden: gaan - maar onze twijfel tussen bestemming Groningen of Overijssel viel opnieuw door de weersomstandigheden niet ten gunste van Groningen uit.

En zo kwamen we vroeg in de middag op Natuurcamping Olde Kottink in Beuningen (n.o. van Oldenzaal), terwijl weonderweg de ochtendregen in het westen  hadden verruild voor wolken en zon in het oosten. Na een uiterst vriendelijke ontvangst vonden we een mooie beschutte plaats aan de rand van de camping: akkers achter de houtwal en voor ons ruimte.

Het is een prachtige camping, opgedeeld in verschillende velden, omringd door allerlei soorten bomen en struiken, waardoor besloten en natuurlijk terreintjes zijn gevormd. In het midden van sommige velden was niet gemaaid, zodat er een hele strook bloeiende grassen vermengd met kruiden resteerde waar insekten en vlinders zich konden voeden en waarin vinken ongezien rondscharrelden.
Kortom: we voelden ons meteen thuis.
Vele anderen weten deze camping ook te waarderen getuige de bezettingsgraad van zo'n 85% in een voorseizoen regenweekend!
Vlotjes hebben we de caravan geinstalleerd en de luifel opgezet. De camping ligt aan de Dinkel en onze plaats was vlakbij het bos en het riviertje. Dus even de omgeving verkennen, totdat een fikse, vette plensbui losbarstte en we snel een veilig heenkomen onder de luifel zochten.

17 juni: Middelpolder : vangst van de fuut en andere fraaie vogels

Deze dagen worden gekenmerkt door instabiel weer met flinke regenperioden of heftige buien. Deze zondagmorgen kwam de regen regelmatig met bakken naar beneden, slecht weer voor beeldentuinen, wandelvierdaagsen, voetbaltoernooien, kunstmarkten en allerlei andere buitenactiviteiten. Maar als de wolken wegtrekken en de zon zelfs wil doorbreken is het prima weer voor een kort uitstapje - in mijn geval nog maar weer eens even op de fiets naar de polder. Er staat een stevige wind, maar daar houd ik wel van.

De vogeltjes lieten zich er ook niet door weerhouden. Groenlingen had ik hier al eerder gezien, maar wanneer ik naderde namen ze steeds snel de vleugels. Vandaag ging het beter.
Ook het winterkoningengezin werkte beter mee vandaag en met hun rappe, korte bewegingen en dat parmantige staartje blijven ze altijd leuk om naar te kijken.

 Wind en wolken namen toe. Tijd om te gaan.

En toen was daar die fuut, die op gegeven moment met een flinke vangst (rivierkreeftje?) bovenkwam.

 Een flinke worsteling en een heel gedoe: toen waren de scharen verwijderd.

In een soort triomftocht zwom hij steeds een stukje verder, iedere keer onderbroken met een stevige kreeftenbehandeling. Het vervolg van het consumptieklaar maken van deze maaltijd heb ik gelaten voor wat het is. Wanneer is zo'n kreeft dood of op z'n minst zonder gevoel???
Donkere wolken pakken zich samen.
In de berm een orchidee, een haas of konijn drukt zich in het gras en wordt bijna onzichtbaar.

Onderweg twee nesten, vlak naast elkaar, van een zwaan met drie jongen en een meerkoet.
Moeder staat uitgebreid te poetsen. Goed voorbeeld doet goed volgen, tot zelfs in het nabijgelegen nest.

Fotoplezier + in de Middelpolder

Vrijdagmiddagmiddag was het flink bewolkt, maar droog. De verleiding was groot en ik had nog even gelegenheid om met de nieuwe fotoapparatuur op stap te gaan. Reuze benieuwd naar het werken met deze camera-lens combinatie en de resultaten. Dus even naar de Middelpolder naar het vogelparadijsje bij de bessenstruiken.
Fitissen volop om op te oefenen, een heel stel jonge Zwartkoppen verraste me met hun aanwezigheid en later zat een zwartkop fantastisch te fluiten in een van de grote bomen.

                     jonge Zwartkoppen

Zo blij met m'n nieuwe camera en lens. Ik weet nog steeds niet of dit nu een kleine karekiet of een bosrietzanger (of misschien wel iets anders?) is, omdat ik geen geluidsopname heb om daarmee wat nader te kunnen bepalen, maar wat een verschil met de vorige foto's van een tijdje geleden!

Even later hoorde ik ineens een heel ander geluid: kwikstaarten. Een ouderpaartje was druk doende de twee jongen te voeren. Wel flink afstand bewaard om ze niet te verstoren of te verjagen.



 hap, slik weg en op pad voor de volgende ronde.