Mesch en Landgoed de Waardhoff

Vanaf de camping hebben we op een aangenaam warme maandagmiddag een rondwandelingetje naar Mesch gemaakt. Zaten er op de camping al veel zweefvliegen (geen last van, steken niet), langs het voetpaadje aan de overkant vonden we er talloze in de grassen, op de veldbloemen en bossen distels. Van de vlinders waren de klein koolwitjes ruim vertegenwoordigd.

Mesch is dan wel een klein stil dorpje op de grens van ons land, maar het is wel een pittoresk dorpje, gelegen in het mooie dal van de Voer, die vanuit België door Mesch en dan onderlangs het kasteel van Eijsden in de Maas stroomt. Er zijn een aantal monumentale boerderijen, zoals de boerderij aan Op den Dries (anno 1765 volgens de sluitsteen), waar we toevallig een inkijkje kregen op de grote binnenplaats, en de carréboerderij de Laathof, die nu dienst doet als feesthoeve maar het originele karakter  heeft behouden. Met de Laathof hebben we eerder wel kennis gemaakt, toen we er de sfeervolle kerstmarkt bezochten.

 

Het dorp stond nog volop in het teken van de Bronk. 

En de Heer wijst ons de goede weg...... naar fietsroutes en kersen.  

We liepen terug over de Heiweg, maar gedeeltelijk door landgoed de Waardhoff - via een smal voetspoor erin en via de hoofdingang er weer uit. Voorheen hadden we het parkeerplaatsje aan de weg wel eens in het voorbijrijden gezien, maar zonder te weten of te zien tot welk een prachtig stuk land dit toegang geeft. Deze keer hadden we op de heenweg de achter-entree van dit verborgen stukje natuur ontdekt. De Waardhoff is privébezit, maar vrij toegankelijk voor publiek. Er staan informatieborden over de inrichting van het terrein, het beheer en de flora en fauna  We hebben aan de achterzijde een poosje terrein verkend langs het hellingbos, bij de poel, de bloemenakker, waar vele bruin zandoogjes en witjes ronddartelden en zich tegoed deden aan wat er bloeide en aan elkaar. In de struiken was het een luidkeels vogelfeestje. Vanaf de grub hadden we een mooi uitzicht over het dal bij Mesch. We zijn niet de trappen langs het bos opgeklommen, maar we hebben eerst onze weg naar Mesch vervolgd.

   

Vanaf de Heiweg kwamen we in het deel van het landgoed dat de Fruitweide wordt genoemd. De bloemrijke graslanden strekten zich uit langs de helling omlaag. Mooi uitzicht en ik was gewoon happy in deze bloemenweelde. Het wemelde er van de insecten en hier waren behalve witjes en een enkele atalanta ook hier en daar dikkopjes. Fruit- en vruchtbomen staan hier: kersen, pruimen, appel, walnoot, hazelnoot en tamme kastanje. 

Dezer dagen op de fiets over de landweggetjes, heb ik langs de uitgestrekte onkruidvrije velden met mais, aardappels, grasteelt en graan in dit stukje Limburg dikwijls de akkerbloemen gemist. Geen hoekjes of randen met zaaigoed voor de insecten en vogels, zoals we dat vorig jaar in Twente en Duitsland wel hebben gezien. Blijkbaar moeten we het hier hebben van natuurgebieden als de  de St. Pietersberg en omgeving, het Jekerdal, de Eijsder waarden en pareltjes als dit landgoed Waardhoff.