Fietsrondje door Lutterzand en Beuninger velden - Omleidingskanaal en Puntbeek

Vanaf camping De Kunne fiets je linksaf zo de bossen van het Lutterzand in. Vorig jaar vertelde ik al  over onze fietstochten o.a. via de Zandhuizerweg langs de Duitse grens tot het kanaal Almelo-Nordhorn. Dit keer zijn we met onze fietsrondjes dikwijls wat dichterbij de camping gebleven vanwege het wisselvallige weer. Maar als het even kon, trokken we er wel op uit. Vaak was het zo dat na een stevige regenbui de zon weer vlot door de wolken brak en dan kwam het bos onmiddellijk tot leven. Veel boomklevers zijn hier, je hoort en ziet ze gemakkelijk. Hele families dartelden met elkaar tussen de bomen en struiken.

Ook dit keer volgden we het fietspad van knooppunt 62 naar 58. Al snel kwamen we tot onze verrassing bij een veld vol akkerbloemen - middenin het bos. Ik kan me dit van vorig jaar niet herinneren. Prachtig. Na de regenbui profiteerden vlinders (vrijwel uitsluitend witjes) onmiddellijk van de zonnewarmte om zich aan de bloemen tegoed te doen. 

Tussen een buxus kwekerij en uitgestrekte maisvelden reden we. Gekraagde roodstaarten lieten zich zien maar verdwenen zodra we van de fiets stapten. Het was, meen ik, aan de Vrijdijk dat we deze bloemenakker aantroffen tussen twee boerenbedrijven. Rechts was de berm met lupinen, nu bijna uitgebloeid, waarvan ik vorig jaar zo genoten had. In de bloemenakker zagen we vele insecten, vlinders, mussen en roodborsttapuiten.

Het fietspaadje langs de grens gaat tussen de weiden, bossen en heidevelden van het Beuninger Achterveld door. Een picknicktafel vlakbij op het heideveld is een aardige pauzeplaats, maar ook langs het fietspad verderop staan hier en daar bankjes om even heerlijk in het zonnetje van de stilte en de omringende natuur te genieten. Met enige regelmaat kwamen we andere fietsers tegen, maar het was absoluut niet druk en iedereen gaf elkaar de ruimte. 

Langs deze Vrijdijk vind je twee locaties van een commiezenhut, de een al gerenoveerd in oorspronkelijke staat, de ander nog als bouwput. Commiezenhutten waren een schuilplaats, een soort plaggenhut voor de grensbewaking. 

Dit keer zijn we linksaf geslagen bij pt 20, de Stroothuizerweg op. De velden bloeiden uitbundig geel. Plots stak  een kleine ree op zijn gemak de weg over, maar toen hij ons zag koos hij toch snel voor de veiligheid in het natuurgebied achter de afrastering.

En dan is zo'n beestje ook meteen vrijwel onzichtbaar tussen de begroeiïng. 

En ergens midden op de boerenstraatweg kwamen we deze hulpeloze jongeling tegen. We hebben hem voorzichtig opgepakt en in de berm tussen de planten en struiken gezet in de hoop dat er snel hulp van zijn ouders zou komen.

Wij volgen niet altijd precies de route via alle fietsknooppunten, het is hier overal leuk fietsen. Maar via 54, 18 is een mooie route naar de kruising bij Erve Beverborg en het Omleidingskanaal. (pt 21). 

Van dit punt ten zuidoosten van Beuningen tot Lattrop is in de tweede helft van de vorige eeuw het Omleidingskanaal gegraven om het overtollige water van de Dinkel af te voeren teneinde wateroverlast en overstromingen van landbouwgebieden te beperken. Door de extremere weersomstandigheden, met name de toenemende droogte als gevolg van de klimaatveranderingen, bezint men zich de laatste jaren meer en meer op andere of aanvullende maatregelen t.b.v. het waterbeheer. De hooggelegen zandgronden zijn afhankelijk van regen en van wateraanvoer uit de Dinkel. Als regen uitblijft, zoals in de afgelopen jaren en ook dit voorjaar, verdroogt het gebied al snel. Daarom is het belangrijk om in tijden van droogte water ook zo lang mogelijk vast te kunnen houden - voor de landbouw en voor de natuur. Samen met (ook particuliere) eigenaren van agrarische en natuurgebieden wordt door het waterschap gewerkt aan een natuurlijk en klimaatbestendig Dinkeldalgebied.

Aan de picknicktafel op pt 21 is het aangenaam verpozen, maar het was er wel oppassen geblazen voor de eikenprocessierupsen, die er enorme nesten in de nabij staande eik hadden. 

Vanaf dit knooppunt is het via de Meuleman en pt 61 mooi fietsen door het Lutterzand terug naar 62 en onze camping. 

Een alternatieve route vanaf knooppunt 18 is linksom of rechtsom over Mekkelhorst, daar de Mensmanweg in. Ook dan passeer je het Omleidingskanaal. 

Over de brug rechtsaf naar de Holtweg. Kort voor knooppunt 55 kom je dan bij de Puntbeek en het Jan Wesselinkhoes, een oud Saksisch los hoes. 

De Puntbeek is zo'n voorbeeld van veranderende inzichten en waterbeheer. Tot 1964 was het een heidebeek die het water van het Lutterzand via allerlei kronkels afvoerde naar de Dinkel. In droge zomers was het een dun stroompje, in natte periodes een brede, wilde waterstroom. Ten behoeve van de zich ontwikkelende landbouw werd de beek rechtgetrokken, verbreed en uitgediept zodat het water zo snel mogelijk kon worden afgevoerd. Oude kronkelende beeklopen werden dichtgegooid en als landbouwgrond ingericht. In 2001 kwam de ommekeer en werd in samenwerking met diverse partijen het herstel van de oude beekloop in gang gezet in combinatie met een beter peilbeheer. De steile kanaaloevers zijn weer veranderd in natuurlijke oevers met een passende vegetatie, waardoor flora en fauna nieuwe kansen hebben gekregen. Het is een prachtig plekje.

Een ijsvogel hebben we niet gezien, maar wel een groot dikkopje dat zich zat op te warmen in de doorkomende zon. 

En over het Lutterzand (55, 58, 62) weer terug naar camping De Kunne.