Dit is de Nederlandse zomer: koel en nat. Maar tussen de buien door kun je gelukkig nog plezier hebben.
Als de wolken wegtrekken en de zon wil ook nog een beetje doorbreken, bloeit alles op en komt het dierenleven weer op gang. De appeltjes van de buurvrouw hangen er fris en fruitig bij, de mussen schudden hun veren en drogen op hun favoriete aanvliegstok. In het sneeuwbalstruikje is het een gekwetter van jewelste van jonge mussen die veilig tussen het gebladerte op heen en weer vliegende ouders wachten. Een enkeling zoekt rust op de pergola. Heggemusjes zijn ook altijd wel van de partij.
Tussen de overheersend zachte tinten van roze, lila, blauw en wit, vind ik wat donkerder kleuren als accent erg mooi. De clematissen doen het goed dit jaar en dat is maar goed ook, want anders helpen de mussen ze wel naar de knoppen. Letterlijk. Ineens vielen me namelijk een paar mussen op die de kleine knoppen uit de blauwe clematis afvraten om de zachte groene kern te verorberen. Gelukkig bloeit deze soort meer dan ooit overvloedig.
Een fitis behoort niet tot de reguliere bezoekers van onze achtertuinen. Een kromme landing op onze lantaarn liep goed af, maar ja, wat heb je daar nu te zoeken? Toch maar weer liever naar de bloemen, kleurt ook nog mooi.
Met de zon verschenen ook de insecten. Hommels verdwenen met kop en kont in de monnikskappen, voor mieren viel daar blijkbaar ook iets te halen en een torretje voelde zich er ook op z'n gemak. . Zo heeft iedere dag toch weer z'n leuke momenten. Klein maar fijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten