Je kunt niet altijd geluk hebben. Zondag zou als de voorspelde regendag aan alle verwachtingen voldoen.
Vanwege de slechte weersvooruitzichten hadden we besloten om in natuurpark de Meinweg te gaan wandelen. Wandelen in de regen voelt toch minder nat dan fietsen.
Nou ja, beetje geluk toch weer wel: het was droog toen we afscheid namen van Bergopwaerts en dat was prettig om de fietsen op de auto te zetten. Eenmaal bij het informatiecentrum de Meinweg echter barstten de buien los. Kopje koffie en toilet vormen altijd een goede voorbereiding. De bosweg loopt langs een grote camping en is niet zo boeiend, zodat we met de auto tot de oude spoorbaan zijn gereden, waar de laatste parkeerplaats is. Het regende inmiddels zo hard dat we een kwartier het ergste in de auto voorbij hebben laten gaan. Toen hebben we de stoute schoenen maar aangetrokken en de capuchon over het hoofd. De blauwe route is niet zo lang (ca. 5 a 6 km) en loopt door een wisselend landschap van bos, heide en vennen. De bomen boden enigszins bescherming tegen de nog gestaag vallende regen. Alles oogde tientallen tinten groen, maar tegelijkertijd heel grijs en grauw. Jammer.
Paddenstoelen gedijen goed onder deze vochtige omstandigheden. Vermoedelijk hebben we hier te doen met een aardappelbovist en op het hout goudvliesbundelzwammen. Dat moet ik echter nog eens goed natrekken.
Na verloop van tijd leek het iets minder hard te gaan regenen en werd de lucht wat lichter. Zou het dan toch nog droger worden? Zelfs een enkele vogel liet zich nu horen of zien. Inmiddels kwamen we op meer open terrein aan: een prachtig, wat heuvelachtig heidegebied met een zeer gevarieerde begroeiïng van verspreide bomen en struiken, manshoge varens, afgewisseld met stukken gemengd bos. En waar planten de ruimte krijgen, zie je ook weer de schoonheid van al die nattigheid.
Halverwege het heidepad kwamen we bij een paar prachtige vennen en daarvoor zijn we dan ook even van de route afgeweken. Een informatiepaneel leert dat Nederland en Duitsland samenwerken in een project om dit Bosbeekdal weer te vernatten, waardoor vochtige heide en veenmoeras weer een kans krijgen en daarmee ook de hier levende adder. Allerlei ingrepen moeten de oprukkende verdroging van het gebied tegengaan ten behoeve van de biodiversiteit. Een vlonderpad over de bosbeek moet niet alleen voor dieren de oversteek mogelijk maken, maar ook recreanten gelegenheid bieden te genieten van dit mooie natuurgebied.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten