Ja, we boffen! Dus toch! Het werd droog toen we van het bosbeekdal terugliepen naar de blauwe route en of het sein op groen werd gezet: plotsklaps leefde de hei op van talloze vogels die zich kwamen opschudden en drogen, voeden en die her en der de weersverbetering luidkeels kwamen vieren.
Een plukje heide dat al bloeide, een boleet in het natte gras onder een grote eik.
Dit is het land van de kneu's. Waar je ook hoorde of keek, waren kneu's; ik heb er nog nooit zoveel in een bepaald gebied gezien.
Op het laatste stuk heide voordat het pad het bos in zou buigen, vond ik dekking onder een breed overhangende eik. Een roodborsttapuit landde in een verre kale boom, een populaire plek ook onder de kneutjes en heldergeel manifesteerde zich ook een fitis.
Niet zo ver van me vandaan landde plots een grasmus en er waren er meer. Even later in berk een grasmus met een jong, beetje achter de takken, maar daardoor herkende ik het kleintje wel als grasmus toen hij/zij kort daarna wat beter in zicht kwam.
De zon brak zelfs door en kleurde de natte stammen warm. Pollen sterremos bolden behaaglijk nat en straalden in de zon.
Hier in het bos bloeide rijkelijk het vingerhoedskruid, fier rechtop of soms doorbuigend, zwaar van de regen. En je hoeft niet van slakken te houden om dit toch mooi te vinden.
De pret mocht niet lang duren. Eenmaal bij de auto terug zagen we hoe donkere wolken zich opnieuw samenpakten boven de aspergevelden en op het moment dat we wegreden barstte een bui los, die ons bij Roermond bijna het zicht op de weg benam ondanks de ruitenwissers op topsnelheid.
Onderweg brak de zon echter toch weer door en toen we hoorden dat het thuis de hele dag geplenst had tot bij vijf uur, konden we alleen maar heel tevreden concluderen: wat hebben wij geboft!
Het was een heerlijk weekend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten