zondag 18 september 2011

Elzas: vakwerk en beeldtaal

Wie er nooit geweest is, zou de Elzas evengoed herkennen:
aan de schilderachtige dorpen en stadjes met de kleurige huizen in vakwerk en met kunstig houtsnijwerk Aan de Duitse restanten uit het verleden: van de taal (Weinstub, Wistub) en naamgeving van plaatsen, straten en bevolking tot de bouwstijl en kleurige bloembakken aan de ramen.
Ook daardoor is de streek een toeristische trekpleister.
Wij waren blij dat we voor Eguisheim gekozen hadden als verblijfplaats. Eguisheim is een heel aardig plaatsje, dat zeker ook in trek is bij toeristen, maar zonder dat er van overbevolkte straten sprake was.



Colmar is een grote stad met een rijk verleden, daar kwamen we in de verwachte, maar ook heel gemoedelijke en gezellige drukte. Toen we de oude poort van Riquewihr doorliepen, hadden we zoiets van: wat doen we hier in 's hemelsnaam tussen al die mensen??! Maar loop je van de hoofdstraat naar achtergelegen straatjes, valt het gelukkig wel weer mee en eerlijk is eerlijk: het is een beeldig plaatsje.
De term beeldig komt niet uit de lucht vallen. Hier is beeldtaal alom. Neem nou Maison des Tetes in Colmar:

  met z'n "beeldige" gevel.

Dit woonhuis in Turckheim met z'n prachtige "koude" kopjes doet er met het tegeltje "Im Winter zu leben" nog een schepje bovenop.


 


Als sierpilaar of illustratief bij een straatnaam  - soms kleurig - siert houtsnijwerk de huizen op.







Voor sommige hoef je het Frans niet machtig te zijn om ze te begrijpen,
 sommige hebben helemaal geen
woorden nodig.

Geen opmerkingen: