Eindelijk lente, eindelijk de wind weg. Mooi om op een vroege zondagmorgen, als alles nog stil is behalve de kerkklokken en de vogels, een rondje door onze heemparken te lopen. Als je onder het museumspoorlijntje doorloopt is er een altijd mooi doorkijkje richting spoorhuis.
Bij de eerste grote vijver staan de rhododendronstruiken altijd groen in het blad, de wilgen komen nog maar prilgroen kijken en verder is het best nog kaal, vooral omdat er flink gesnoeid is aan de bomen ter rechter zijde. Maar een paar stappen verder lichtte het eerste wollige wildemanskruid op in het tere ochtendlicht, ter zijde gestaan door toeven primula's.
Bomen en struiken rijzen op uit zeeën van witte bosanemonen, stil. Maar boven in de bomen sprongen twee eekhoorns van tak naar tak, van boom naar boom, levendig en lastig te volgen met de camera!
Een stel putters in de Braak. En in het Van Landwehrplantsoen overstemden lijster, roodborst en winterkoning de gezangen van de Evangelisch-Lutherse gemeente in de Johanneskapel.
Het hele jaar door geven winterkoninkjes de voorkeur aan laag struikgewas en de bodem, moeilijk in beeld te krijgen. Maar in deze tijd klinkt het hoogste lied graag van een hoger takje. Fijn!
Op de Emmakade troffen we vader en moeder Nijlgans met kroost. De kleintjes scharrelden rond in het gras, nauwlettend in de gaten gehouden door het ouderpaar, dat ons eveneens met argusogen volgde. Ze zijn hier wel mensen gewend, niet zo schuw, en wij zijn niet te dicht genaderd om hen niet te storen.
In Lisse was het bloemencorso, hoorde ik later op de radio, met bloemen uit het buitenland, omdat hier de bloei zo laat begon als gevolg van de koude. Maar hier in de parken is het echte bloemenfeest!
En alle vogels zijn terug en laten zich goed horen: veel fitissen, in en rond het Thijssepark wemelt het nu van de zwartkoppen, de eentonige roep van de tjiftjaf is overal te horen en de roodborst geeft, zo klein als ie is, ook luidkeels van zijn aanwezigheid te kennen.
Deze fitis is even stil, bezig aan een onderhoudsbeurt
Een heggenmus tussen de stinkende gouwe, de hier over enige tijd de bodem geel zal kleuren
Babbelen, roepen en zingen
Hoog boven mijn hoofd, voortdurend in beweging, een fitis.
Een boomkruiper, van beneden naar boven, volgende boom van beneden naar boven, en weer verder....
En aan de overkant, aan de bosrand, hield deze fuut zich heel stil.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten