Tweede Kerstdag: eten en gegeten worden - sperwer in de tuin

Vorig jaar op 21 december hebben we gezien hoe een sperwer in de sneeuw bij ons in de tuin een spreeuw heeft verschalkt. We zagen van meet af aan geen levenstekenen meer bij de spreeuw en dat maakte het schouwspel voor ons een stuk verteerbaarder. De sperwer hebben we die winter nog wel vaker in de tuin of elders in de buurt gezien.
Nu, goed een jaar later, zagen we bij thuiskomst na onze wandeling weer zo'n kleine jager met een vers geslagen spreeuw op nagenoeg dezelfde plaats in de tuin. Dit keer bood de spreeuw nog duidelijk verzet en het was geen prettig gezicht om dit dier zo gruwelijk z'n dood tegemoet zien gaan. Voor mevrouw Thieme: ritueel geslacht worden is een fluwelen dood hiermee vergeleken!

Omzichtig hebben we het raam geopend en konden enkele foto's nemen, die ik hier niet allemaal zal plaatsen. Maar de sperwer was - of van zichzelf of door de veel mildere omstandigheden - meer op z'n (haar) hoede en ging er na korte tijd met de prooi vandoor naar een andere tuin. Wij konden het niet zo erg vinden. Het is natuur en het is ook wel boeiend, maar het bespaarde ons de voortzetting van het ellendige tafereel en de bloedige restanten van dit kerstmaal.