De zon schijnt en het buiten lokt. Even op de fiets naar het bos. De oeverlanden - bij de Amstelveense Poel of bij de Nieuwe Meer - vind ik altijd mooi door hun natuurlijke ruigheid, een vrij ongewoon verschijnsel in dit bos. In het Amsterdamse Bos wordt de laatste decennia weliswaar meer aan de natuur overgelaten, maar het blijft toch wel een keurig aangelegd bos, meer een groot park eigenlijk.
Op het landje bij boerderij Meerzicht ontdekte ik in het poeltje een schichtige watervogel die bij de minste of geringste beweging snel onder water dook. Een jonge fuut? Niet in deze tijd van het jaar en profiel en snavel klopt ook niet echt. Geen idee, reuze intrigerend dus. Na verschillende voorzichtige omtrekbewegingen ben ik erin geslaagd om een herkenbare foto van deze vlotte duiker te nemen. Zo kon ik te weten komen dat ik met een dodaars (inderdaad futenfamilie) te maken had. Eerder nooit van gehoord. Leuk dus!
Boven ons jaagde een buizerd.
Van de oude wilgen langs het pad kun je een aparte fotostudie maken. Alleen de bast is al prachtig en dan nog al die andere mooie kleuren!
Over kleuren gesproken. Ineens beweging en geritsel in het riet: een mannetjes fazant. Fazanten zijn exoten, maar zo veelvuldig voorkomend dat we ze gewoon vinden en er eigenlijk niet meer zo op letten. Maar zo in het zonlicht met die oplichtende kleuren, zie je weer eens wat een prachtige vogel het eigenlijk is.
Dan trekt getik mijn aandacht. Ja hoor, een grote bonte specht is bezig met zijn hamerwerk. En the continuing story of the grote zilverreiger.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten