Omdat we vorig jaar in dezelfde tijd waren geweest, viel het hier eens temeer op hoe laat het voorjaar op gang kwam. Het groen van de heggen had zich nog maar nauwelijks ontvouwen en de nog kale bomen van de houtwal gunden ons een rechtstreekse blik in het Uffelter Binnenveld. Het waren de krentenboompjes die het geheel kleur gaven.
De camping wordt gerund door de familie Mocking, inmiddels 3 generaties sterk, en we werden ook nu weer hartelijk door hen ontvangen.
Wat een heerlijk plekje toch, als je omgeven wordt door de natuur - waar een boomklever je vanuit zijn hoge positie boven je kampeerplekje observeert en vinken en vele andere fluiters en vlinders voor leven in de brouwerij zorgen!
Ook zaterdag was een heerlijke dag. Eerst hebben we na een rustig ontbijtje de hele zaak opgepakt en naar de andere plek, die inmiddels vrijgekomen was, verplaatst. Zo stonden we voor het eerst vooraan bij de (inmiddels 1 jaar oude) natuurvijver, vlakbij de houtwal. Dat biedt toch weer een ander blikveld, niet alleen in de verte naar de door reeën veel bezochte graslanden aan de andere kant van het landweggetje, maar ook op verschillende nestkasten met hun aanvliegroutes en uitkijkpunten.
We hadden al het nodige gefladder bij een nestkastje aan de rand van de camping gezien, maar het leek nog niet in gebruik. Deze vrouwelijke bonte vliegenvanger was nu echter steeds in de buurt en maakte graag gebruik van de paaltjes van het hek.
Ook de bosrand van het Binnenveld viel binnen ons blikveld en daar ontstond hoog in de lucht op gegeven moment tumult. We hebben het al vaker gezien: een kraai (of soms kraaien) die een buizerd verjaagt en het is altijd de buizerd die de aftocht blaast, nooit andersom. We zouden het de komende dagen nog wel vaker meemaken, blijkbaar zitten ze elkaar daar een beetje in de weg bij het bos.
Foto's uit de losse hand en flink uitgesneden - ik win er geen prijzen mee, maar het gaat om het verhaal!
Verderop vloog een andere, kleinere roofvogel, een valk. Slechtvalk? Ik weet het (nog) niet zeker.
Wat minder kabaal dichterbij de grond, waar kruiden in de houtwal en rond de hagen vele vlinders lokken. Oranjetipjes, citroenvlinders, witjes en kleine vos zijn hier kind aan huis.
En zo, vanuit de luie campingstoel, zag en hoorde ik ineens de bonte vliegenvangers bij het nestkastje. Het leek een soort woninginspectie en -inwijdingsritueel, dat zich meermalen herhaalde. Het vrouwtje zat op de uitkijk naar het mannetje, dat soms in de nabij staande berk de omgeving afzocht, dan verdween, om terug te keren met een bek vol insecten, die hij vervolgens het vrouwtje aanbood.
Voor de foto's had ik het statief net achter de luifel staan, wat de belichting met de heldere lucht op de achtergrond wel bemoeilijkte, maar met een andere positie had ik de vogels waarschijnlijk verjaagd.
Links van ons, bij hetzelfde nestkastje als vorig jaar, waren de ringmussen geregeld actief en werkten op een belendende tak aan de toekomst.
Pauze, even achter je oor krabben......
...... en door naar de volgende ronde.
En dat is het aardige van de Drentse Patrijs: je zit erbij en kijkt ernaar, in alle rust om alle hofmakerijen en het vervolg daarop te observeren. De ene dag gebeurt er dit, de andere weer iets anders, maar saai is het nooit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten