Campingbaas Paul maakte me attent op een enorme bosmierenhoop aan de rand van het bos. Tussen bladeren en afvalhoutjes krioelde het van de mieren, grote jongens!
Het Uffelter Binnenveld kent geen uitgestrekte heidevelden, maar bestaat uit gemengde bos- en heidegebieden, die heel willekeurig in elkaar overlopen met een aantal mooie vennen, die allemaal hun eigen karakter hebben. Er zijn ook aanmerkelijke hoogteverschillen met natte lage gedeelten, glooiende bossen en zanderige grasbegroeide duinen. Deze hoogteverschillen zijn aan het einde van de laatste IJstijd ontstaan als gevolg van grote zandstormen.
11 mei: Eindelijk jong groen, dat het winterbruin spoedig zal overvleugelen.
Het Drentsch Landschap is de beheerder van het terrein en het beheer is gericht op een soortenrijke heischralige vegetatie, waarvoor Schotse hooglanders en Schoonebeker heideschapen worden ingezet.
Aan de westzijde loopt een smal paadje door het bos langs de houtwal die grenst aan de open percelen aan de rand van het terrein. Daar lopen vaak reeën, maar je moet wel heel stil sluipen wil je ongemerkt enigszins kunnen naderen. Eén krakend takje onder je schoen en wég zijn ze.
De zon kan de dreigende luchten niet verdrijven en dan barst de bui los, terwijl aan de oostkant de zon nog oplicht.
Zo plots als de bui losbarstte zo snel was hij ook weer verdwenen.
Hier op de glooiende hellingen zijn enkele restanten uit de tweede wereldoorlog. Heldere poelen hebben zich daar gevormd, waar o.a. salamanders en kikkers zich thuisvoelen. En zo komt er tenminste nog iets goeds voort uit deze ellendige bouwsels.
Niet ver daarvandaan, aan de rand van het veld, staan een aantal dennen en eiken, waar altijd van allerlei vogels te vinden zijn. Aan de buitenzijde vertoeft graag de boompieper, opvliegend en in glijvlucht dalend met zijn kenmerkende fluittonen. Dit keer trof ik hier niet alleen putters, kool- en pimpelmezen, maar ook enkele keren een hele troep kuifmezen. Voor het eerst dat ik die zie, dus leuk
Ik vond een steun tegen een boomstam, maar desondanks was het nog niet zo eenvoudig om een beetje behoorlijke foto's te nemen. De vogeltjes hadden een voorkeur voor de hogere takken en waren heel beweeglijk. Ze vlogen en hipten van tak naar tak met bekken vol rupsen, mieren en andere insekten. Er werd druk met vleugeltjes gewapperd en getwitterd. Kortom: ook hier was het spel der verleiding in volle gang! Ontzettend leuk om leunend tegen een stevige den te observeren. Een enkele keer was ik zo getuige van pril geluk en een enkele foto kan er mee door.
De vinken lieten zich ook goed gelden, maar af en toe kon dat ook tot een aardig partijtje matten leiden.
Vergane glorie, maar ook dood hout heeft een functie!
20 mei: groen!
Meer informatie op: Natuurkaart.nl
Op een vroege zondagochtend ontmoette ik een meneer met wie ik aan de praat raakte. Al pratend over onze bezigheden in en belangstelling voor het Uffelter Binnenveld, bleek ik met Machiel de Vos van doen te hebben. Hij publiceert over deze omgeving in boek en blog en dat is zeker de moeite waard, niet alleen informatief maar ook voor de prachtige foto's, die hij maakt: http://havelterzand.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten