In mijn jeugd ben ik met mijn ouders en broers meermalen op vakantie geweest in "kamp" Bakkum en daar bewaar ik heel goede herinneringen aan. In die tijd en ook nog jaren later vond ik het duingebied aan die zijde van de Zeeweg het meest aantrekkelijk, maar een aantal jaren geleden "herontdekten" we het zuidelijke duingebied bij Castricum. Het beeld van saaie (eiken)bossen en rechte lanen kon ik inruilen voor een veel diverser en spannender natuurbeeld, vooral rond de waterleidingduinen. Een rondje internet leidde tot aha-gevoel en leerde dat die verrassing zo vreemd nog niet was, omdat rond 1990 dit infiltratiegebied grondig is gerenoveerd, waarbij biologen en boswachters hun ideeen konden inbrengen. Zo ontstond een prachtig gebied met ruimte voor natuur in vele vormen. Vogels profiteren daar nog het meest van, zoals goed te zien is vanuit de vogelobservatiehut Boetje van onze Kees, aldus de website van de Natuurwegwijzer.
Rond de klok van 11 parkeerden we bij de Johanna's Hof en wandelden van daar door bos en stukken open duingebied. Veel vlinders: vooral bonte en bruine zandoogjes, maar ook dikkopjes.
Een favoriete plek is het grote veld, dat nu een lusthof was van bloeiende grassen en vele kruiden. Heerlijk om even languit van de (inmiddels volop schijnende) zon te genieten, terwijl boven ons in een boomtop de veel herhaalde, vrij monotone twiet klonk van....?
Het lijkt me een of andere Pieper, maar wat voor soort precies vind ik altijd lastig vast te stellen.
Bij Vroege Vogels hadden we vanochtend bij het opstaan wel iets gehoord over Parelmoervlinders, maar niet alles vernomen en ook niet hoe die vlinders eruit zagen. Dus hadden wij "iets wits" voor ogen. Nog goed opgelet bij het wandelen, maar behalve de gewone witjes, niets bijzonders opgemerkt. Wel viel deze vlinder me op, omdat hij afweek van wat we eerder waren tegengekomen en mij niet bekend voorkwam. Na thuiskomst op vlindernet gekeken en toen bleek dat het wit, waaraan de parelmoervlinder zijn naam dankt, aan de onderkant van de vleugels te vinden is. Op deze foto's niet te zien, maar dit bleek de Kleine Parelmoervlinder te zijn! Zo zie je maar weer....
Op de droge zandgrond waren veel geelbloeiende bloemen zoals ratelaar,walstro, vlasbekje, rolklaver en teunisbloem ruimschoots vertegenwoordigd. Maar ook het blauwe slangenkruid vind je overal in dit gebied en in het veld hier vonden we ook een paar duinviooltjes.
Achter wat lage duintjes in het veld ligt een lager natter gedeelte. Nu was het droog, maar dat het hier gewoonlijk vochtiger is, blijkt alleen al uit een aantal vochtminnende planten zoals riet en kattestaarten.
Richting bosrand is het land weer droger. Een zeer vlinderrijke strook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten