In de ANWB fietsgids lees ik dat Schoonloo in de 19e eeuw nog een eiland was in het Schoonloërveld en dat er van het originele landschap weinig meer over is. Ook bij Grolloo heeft het open heidelandschap plaats gemaakt voor de bossen die Staatsbosbeheer heeft geplant. Wij hebben echter wel kunnen genieten van onze fietstocht door dit bossen- en vennenlandschap.
Vanuit Grolloo zijn we naar het zuiden gegaan. Het Grolloërven is een open, uitgestrekt ven, waar je dwars doorheen fietst. Een tjasker markeert de plaats waar je op een informatiepaneel wat meer over het gebied kunt lezen. Het was dan wel niet zo warm, maar dat leverde wel spectaculaire wolkenluchten op, die in het water nog weerspiegeld werden. De stilte werd alleen doorbroken door de talloze zwaluwen die in noodtempo laag over de vennen scheerden. Dichterbij kwetterden vogels in de bosjes, hoog in de lucht zweefde een buizerd langs de bosrand.
Drogere bosgronden en vennen wisselen elkaar af.
Vooral het laatste stuk van het bos werd gekenmerkt door dennenaanplant. Persoonlijk vind ik dat nooit zo boeiend, niet alleen vanwege het rechtlijnige, maar ook monotone karkater, omdat je in dennenbossen weinig andere vegetatie aantreft. Via een buitenomweggetje kwamen we in Elp, wat met zijn vele traditionele boerderijen bijzonder aardig oogde.
Vanuit Elp staken we over naar het Ellertsveld, dat we grotendeels langs de rand aan de noordzijde passeerden om terug te keren naar Schoonloo. Een mooie route.
Tjiftjaf, fitis, rietgors, staart- en andere mezen, maar geen spectaculaire vogelontmoetingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten