Amsterdamse Waterleidingduinen: een winterwandelegel en veel herten

Tot nu toe kenmerkt de winter zich door relatief hoge temperaturen en veel regen. Des te fijner was het dan ook dat tweede kerstdag de zon scheen en dat we later in de ochtend in de gelegenheid waren om een frisse neus te halen in de duinen. Natuurlijk waren we niet de enigen, het grote nieuwe parkeerterrein bij Panneland stond bommetjevol. Zodra je echter wat verder wegloopt de duinen in, laat je de drukte al snel achter je. Desalniettemin hebben we niet veel dieren gezien; een groep kleurige goudvinken en een enkele roofvogel, de rugzakvos met een mooie dikke winterstaart, maar de herten hadden zich blijkbaar, op een enkele uitzondering na, allemaal onzichtbaar teruggetrokken.

Dat was anders op 2 januari, opnieuw een bewolkt/zonnige dag en met een graad of 8 warm voor de tijd van het jaar. Ook nu was het best druk bij Panneland, maar waar ik ook liep: overal kwam ik herten tegen. Het kan mij niet vervelen. Dit keer ben ik naar het zuiden gelopen langs de Graaflandsbergen, waar ik het pad na enige tijd verlaten heb om dwars over het rustiger Zegveld te struinen. 

Aan de rand van een bossage stond een mooi mannetje te grazen. Toen hij mij opmerkte, keek hij even om naar vrouw en kind en zette, blijkbaar gerustgesteld, zijn maaltijd voort.

Overal waar ik liep, waren herten. Bij het paardenpad werd mijn aandacht echter ook getrokken door de vele staartmezen die daar druk in de weer waren. Bijna had ik daardoor het egeltje over het hoofd gezien, toch wel bijzonder zo midden in de winter en overdag, een slokje water drinkend uit een van de plassen. 

Hij keek even verstoord op, maar bleef toch rustig zitten ondanks mijn nabijheid. Mooi!

Onder gunstige wind kon ik deze mooie bokken omzichtig goed naderen. Toen ze me eenmaal in de gaten kregen, maakten ze zich ook weinig druk om mijn aanwezigheid, maar toen een paar argeloze wandelaars over het bovenpad kwamen aanlopen, zochten ze het toch maar wat verderop. Prachtige dieren!

Boven me hoorde ik ganzen: een groep van zo'n 40 Grote Canadese ganzen vloog in formatie over. Bij onze vorige wandeling was ook al opgevallen dat er nauwelijks winterwatervogels waren. Nu zag ik in het Nieuwe Kanaal een stel zaagbekken: 2 mannetjes en 4 vrouwtjes. Wat toppers en een eerstejaars fuut wekken ook geen verbazing. Het zijn de hoge temperaturen die egeltjes uit hun winterslaap houden en de watervogels voldoende open water en voedsel bieden om de wateren hier niet in grote getale te bevolken.
Dus geniet ik maar gewoon van het mooie landschap en natuurlijk de vele herten.

In de bosrand langs het kanaal. Oplettend, maar niet verontrust totdat er van de andere kant nog een wandelaar aankomt. Voor de zekerheid toch maar een beetje dekking zoeken.

Zwammen bij Panneland, hangend als een kerstbal en in vlammend oranje.

 

Over vlammend oranje gesproken!