Na een nacht van regen was het aanvankelijk zwaar bewolkt, maar toen we de ochtend van 23 oktober eenmaal in het bos van Montferland wandelden, brak de zon eerst moeizaam maar daarna steeds vaker door. Dan stond het bos in vuur en vlam en kleurde zelfs de bodem warm.
Het is een afwisselend bos van beuken, berken, verschillende eiken, hier en daar tamme kastanjes, percelen met larix en dennen. Een rijke onderbegroeiïng van struiken als kardinaalsmuts, van bosbessen en veel varens, mossen en bramen en daartussen heel veel omgevallen bomen en oud hout. Alleen al die vele rottende houtresten vormden een ideale voedingsbodem voor talloze verschillende schimmels en zwammen, van kruiperige witte laagjes tot fel oranje opstekende koraalzwammetjes, van fragiel gesteelde hoedjes tot robuuste berkenzwammen.
En dan opnieuw de overdaad: waar je ook liep en waar je ook keek: het kon niet op. Boven Goudvliesbundelzwammen (?) De honingzwammen vormen maar een deel van de enorme bossen - hoog op hun pootjes - die deze boomstam bevolkten.
Ik heb wel veel, maar vrij snel gefotografeerd. Rob heeft evengoed engelengeduld gehad en liep maar rustig door om ergens op een kruispunt op een boomstammetje te gaan zitten wachten tot ik weer eens kwam aanzetten.
Sommige paddenstoelen kun je bijna niet missen, door hun formaat, door hun kloeke of opvallende verschijningsvorm, door hun kleur of net opgelicht, gevangen in een zonnestraal.
Verschillende stoere Boleten, van klein tot groot
Rob ontdekte tussen het beukenblad, hoog
opgericht, een Stinkzwam. Aaskevers en vliegen likken de groenige sporenlaag van de hoed van
een verse stinkzwam en zorgen op die manier voor verspreiding van de
sporen. Er kwamen nog steeds vliegen op deze stinkzwam af, maar hij stond al helemaal schoon en opvallend wit afgetekend te midden van een zee van bruin beukenblad.
Kleine en Gele Aardappelbovisten, giftig.
Een groepje rodekool zwammetjes (Amethistzwam) stak met hun fijne paarse kleuren boven het reeds verterende beukenblad uit, vlak naast het pad en goed in het zicht.
Maar waar zo'n frutseltje zich als eenling door dikke lagen beukenblad heeft geworsteld, zou je hem toch snel over het hoofd zien.
Een Broze Russula (R. fragilis) piepte ook bijna onopgemerkt tussen het blad door, kleiner en fragieler dan andere russula soorten. Onder vermoedelijk een Duivelsbrood Russula met een steviger postuur.
Bruin tussen bruin
Sparrarsis Crispa: het is wel duidelijk waaraan hij de naam Grote Sponszwam dankt. Flinke omvang (veel meer dan je met twee handen kunt omvatten) en niet over het hoofd te zien. Het zijn parasieten die op wortels van naaldbomen leven (zanderige gronden).
Donkere luchten en zonneschijn. Later bij Doetinchem was dat in combinatie met een plaatselijke regenbui goed voor een prachtige regenboog. Een waardige afsluiting van een prachtige herfstdag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten