De uilen en roofvogels van valkenier Mart Schrieken

De voornaamste aanleiding tot onze Den Helder-vakantie betrof dus een workshop bij valkenier Mart Schrieken.  Een dezer dagen hadden we een afspraak met hem op zijn locatie in een grote schuur bij een boerderij niet ver van de vuurtoren op Huisduinen. De tijd die we nodig hadden om er op de fiets te komen viel mee en om half tien zagen we de valkenier al met een van zijn vogels op de hand in het zonnetje voor de schuur zitten. Deze vogel had hij nog maar pas en liet hij iedere dag een poosje wennen aan zijn nieuwe omgeving en de nabije aanwezigheid van mensen. De vogel werd door zijn assistente naar zijn hok gebracht en wij gingen mee de schuur in om tussen de hooibalen met elkaar kennis te maken en alvast iets te leren over uilen en roofvogels en het valkeniersvak. Daarna moesten we even "droog" oefenen hoe we de vogels op de handschoen konden ontvangen. Vervolgens stelde Mart ons voor aan het prachtige kerkuiltje Jut. Een stukje piepkuiken in een uitgestoken hand en een uitnodigende lokroep deed Jut niet lang aarzelen om ook bij Rob en mij op de handschoen te landen.

Gewoonlijk wordt er gewerkt met de stugge bruine handschoenen, maar we werden verzocht om ook even te oefenen met nieuwe witte handschoenen. Wie zijn huwelijk een speciaal tintje wil geven door de ringen te laten aanvliegen door een kerkuiltje, kan daarvoor ook bij Schrieken terecht en dan is een witte handschoen over het algemeen toch iets toepasselijker dan een bruine. Op de details wordt ook gelet! Jut leek geen enkel bezwaar tegen de kleur te hebben.
Het zijn de kleine witte uilen die worden meegenomen op schoolbezoeken. Een vriendin van ons vertelde later dat hij al twee keer bij haar kinderen op de BSO is geweest en dat ze dat wel boeiend en indrukwekkend hadden gevonden.

Ons volgende project diende zich aan in de persoon van Jordan, een vrouwelijke Afrikaanse Oehoe. We leerden dat oehoes een beetje onberekenbare en eigenzinnige uilen zijn en dat zou wel blijken aan het eind van haar optreden toen ze zich niet zomaar liet paaien om in haar kooi teruggezet te worden. Maar eerst heeft ze ons toch het genoegen gegund om aan te vliegen en zich te laten bewonderen.

Het was niet de bedoeling om de ene vogel los te laten in de ruimte waar de ander nog los is, zodat wij intussen naar buiten gingen om de assistente gelegenheid te geven Jordan terug te laten komen en in haar hok te zetten. Later, toen de schuur weer vrij was, was het de beurt aan een Europese oehoe. Maar deze was op de een of andere manier niet helemaal op z'n gemak en gaf meteen een staaltje oehoe-eigenwijzigheid ten beste. Zijn humeur werd al onmiddellijk duidelijk aan zijn pluimen, die aanvankelijk plat op de kop lagen en steeds een zekere ontstemming bleven verraden. De pluimen zijn niet de oren, maar hebben de functie om de stemming van het dier aan te geven. De oren liggen in de kop naast de ogen.  Onze leermeester vertelde ook over de variaties in de kleur van de ogen.
Maar die details horen bij een workshop.

Buiten gingen we aan de slag met een woestijnbuizerd die al lang deel uitmaakt van Schrieken's vogelclub. Ondanks de flinke wind deed Pieter wat er van hem verwacht werd, zolang we hem maar met de kop in de wind op de hand lieten landen. De vogels houden niet van de wind in de kont.

Deze vogels hebben een zendertje op de rug om ze eventueel terug te kunnen vinden in het vrije veld.

We hebben de demonstratie afgesloten met de vogels in de hokken, waaronder een prachtig torenvalkje en de slechtvalk die tot zijn eerste vogels behoort. Het zijn alleen de slechtvalk en de havik, die wettelijk voor jacht ingezet mogen worden. Bijvoorbeeld in een vernuftig samenspel tussen hond, fret en vogel (havik meen ik) bij het bestrijden van de overlast van konijnen op begraafplaatsen. Andere nuttige en misschien meer diervriendelijke inzet van de vogels is bij het verjagen van andere vogels die een overlast kunnen vormen. Zo worden bijvoorbeeld meeuwen die hun nesten maakten op het platte dak van een kinderdagverblijf en daardoor een bedreiging werden voor de kleine kinderen buiten, verjaagd door de inzet van de roofvogels. Dat is een project van drie jaar voordat alle generaties meeuwen weten dat het op dat dak slecht toeven is en ervan wegblijven.

Met het verhaal van de hond, de fret en de vogel op de begraafplaats kwam er een eind aan de boeiende ochtend en namen we afscheid.
Over het algemeen hebben we niet zoveel op met dieren in gevangenschap, maar we zijn er wel van overtuigd dat er verantwoord en met respect met deze dieren wordt omgegaan en in ieder geval was het voor ons een unieke belevenis om op deze wijze met deze prachtige vogels kennis te maken.
Wie ook meer wil leren en wil vliegen met de vogels, kunnen we aanraden een keer een workshop te boeken. Mart Schrieken is een boeiende man van veel kennis en verhalen met wie de tijd omvliegt. Maar je moet er wel de portemonnaie voor trekken. Meer informatie op https://www.schrieken.info/
Voor ons was het een mooi cadeau, dat we zeer gewaardeerd hebben.