Een berijpte ochtend in de Waterleidingduinen

Donderdag 26 januari. De ruige rijp van vorige week was het begin van een aantal vorstdagen, waardoor veel binnenwateren van een aardig ijslaagje voorzien werden. Zaterdag en zondag werd op veel sloten en kleinere plassen geschaatst door de liefhebbers zonder vrees. Sloten in de polders die bemalen worden, waren echter nog open en ook de grote wateren zoals bij Botshol moesten het doen met een dunne rand ijs langs de oevers. Maar de ondiepe waterplassen bij Waverveen waren helemaal dichtgevroren en schaatsers hadden de plaats van de vogels ingenomen.
De lichte dooi na het weekend heeft alle ijs echter nog niet doen smelten en ik was benieuwd welke watervogels de open wateren van de AWD opgezocht hadden. Deze donderdag hebben voldoende vocht en vorst weer voor een dun laagje rijp gezorgd en het beloofde een mooie dag te worden.
Om 10 uur was ik bij Panneland. De bruine wintervegetatie had een fris en knisperend aanzien gekregen. Het was best koud, maar de lucht was bijna blauw en de zon streelde de duinen waar ze de vrije hand had. Ik liep in een beetje wazig landschap. Mooi.

Het Eiland van Rolvers heeft op mij altijd een magische aantrekkingskracht. Ik kom er zelden iemand tegen en deze ochtend al helemaal niet. Doodstil? Op sommige plekken wel, maar elders werd mijn aandacht al snel getrokken door kleine en fijne piepjes tussen de hogere takken, knisperende blaadjes op de grond, de alarmroep van een merel, de roffel van verschillende spechten en meer tekenen van leven in de brouwerij.

Een winterkoninkje verruilde de bosgrond voor een zonnemomentje en kwam daardoor heel plezierig even op ooghoogte. Een groep pimpelmezen peuterde onder moslaagjes op de bomen naar voedsel. Ze hadden me allemaal allang in de gaten en een koolmees keek eens op me neer en constateerde blijkbaar dat er niets te vrezen was, want zijn blik ging al snel weer een andere kant op. Stoere man met zijn zwarte stropdas.

 

Ik heb nog nooit zoveel goudhaantjes gezien als dit jaar en ook op plaatsen waar ik ze niet direct verwacht. Begin januari heb ik met een vriendin in de duinen gewandeld en niet veel gefotografeerd, maar ook toen stuitten we meermalen op troepjes goudhaantjes en niet alleen bij de dennenbomen. Nog twee foto's van die keer, omdat het zulke leuke vogeltjes zijn en door al hun beweeglijkheid lastig te fotograferen tussen de takken.

Terug naar donderdag. Een boomkruiper schuifelde omhoog en kwam even aan mijn kant in het zonnetje. Yes!

Even bij het water kijken of daar iets te beleven valt. Aan de overkant scharrelde een gele kwikstaart langs de hoge oever. Die heb ik hier ook eerder al eens gezien.

Ineens een "tjektjek" en beweging in een holletje bij het water. Ook in het Jac. Thijssepark heb ik al eens gezien dat winterkoninkjes zich graag ophouden of een huis hebben in holletjes van een hoge oever, beschermd door overhangende planten. De gele kwikstaart betekende blijkbaar geen gevaar, want even later trok de koning zich weer in zijn paleis terug.

De kwikstaart toonde respect door bovenover te gaan en een stukje verderop weer de waterkant te kiezen.

Overhangend ijs langs de oever vormde grillige patronen.

Nou, eentje dan....

Watervogels had ik nog steeds niet gezien. Maar die bewaar ik voor het volgende blog.