Grauwe grijze mistige vennen bij Oisterwijk

Voor de afgelopen donderdag en vrijdag hadden we een prijsvriendelijk arrangement bij Fletcher Hotel Boschoord kunnen regelen. Dit hotel ligt net buiten Oisterwijk te midden van de bossen en vennen. Een prachtig plekje dus! Diezelfde middag hebben we een aardig rondje in de nabijheid van het hotel gelopen.  Het was windstil en het regende niet. En dat was al heel wat, maar de bewolking was zo laag en dicht dat het een tamelijk grauwe bedoening was. Wel lag er een dun laagje ijs over de vennen met een mooi patroon van scheurtjes en strepen. Het weinige blauw van de lucht werd erin weerkaatst. De mossen langs het water en de randen van het pad waren heel licht wit berijpt en dat contrasteerde mooi met de donkere dennen. En dan het gele gras en witte berkenstammen.....Er viel dus nog genoeg te beleven!

De volgende morgen was ook het laatste blauw uit het kleurenpalet verdwenen. Een dunne grijze mist hing tussen de bomen en over het water en vervaagde verre contouren. Geen spatje zon zou erdoor komen die hele dag, het zou zelfs niet even oplichten. Het was koud. Het was bladstil en doodstil. Geen enkele watervogel hebben we gezien en slechts hier en daar een enkele andere wandelaar. Saai? Nee, dat maakte het juist wel heel bijzonder en heel prachtig. De verstilde natuur.

Boven: Van Esschenven

Goorvennen. Goor betekende vroeger moeras. Hier werd veen gestoken. 

Hoe windstil het nu ook was, overal waren sporen te zien van onstuimiger momenten. Een paar weken geleden heeft het hier gesneeuwd en de sneeuwlagen op de bomen zijn 's nachts bevroren, zodat ze topzwaar werden. De daarop volgende stormen hebben heel wat dennen een kopje kleiner gemaakt. Halve kronen zijn naar beneden gekomen en overal lagen afgescheurde takken. 

De meeste grove dennen zijn in de 19e eeuw aangeplant t.b.v. de mijnbouw. Voorheen waren dit heidevelden. Er zijn echter plannen geweest om de bossen te kappen en de vennen droog te leggen, maar door tegenstand van de bevolking is dit gelukkig voorkomen en kunnen we nog van dit natuurgebied genieten. Natuurmonumenten heeft van de eenzijdige dennenbossen veel gevarieerder bossen gemaakt, waardoor meer planten en dieren een kans krijgen. 

In sommige delen van het bos was het echt stil, maar op andere plaatsen hoorden en zagen we wel bosvogels. Overal was de roffel van spechten te horen, boomklevers hebben we veel gezien en gehoord. Vinken, kool- en pimpelmezen kom je altijd overal tegen, maar we hebben hier en daar ook kuifmezen gezien. Ook groepjes goudhaantjes lieten zich niet onbetuigd. Vaak zitten ze hoger in de dennen, maar hier en daar manifesteerden ze zich in het lagere loofhout en vlogen ook niet meteen weg bij onze nadering. Door de beweeglijkheid van deze rappe vogeltjes en het geringe licht was er echter geen behoorlijke foto te maken. Maar dat is ook niet altijd nodig om toch te kunnen genieten.

Via de Goorvennen en het kleine Heiven bereikten we het Boshuis Venkraai. Dit is in 1915 als boswachtershuis gebouwd en is nu een sfeervol eetcafe met pluchen tafelkleden, allerlei snuisterijen overal en een paar mooie oude biertaps. En lekkere warme chocolademelk en apfelstrudel om op te warmen!

Via de andere kant van de Goorvennen en het Witven zijn we teruggelopen.

We hebben de stilte, de mist en de bostrollen halverwege de middag achter ons gelaten en de rest van de middag en avond gezellig in Den Bosch doorgebracht. Je kunt hier alle kanten op.