Jachttaferelen en dassenburchten rond Noorbeek en Mheer en een heerlijke B&B

Met vrienden hadden we afgesproken om dit weekend door te brengen in de Voerstreek. Rond het middaguur troffen we elkaar bij Café d'r Pley in Noorbeek en na een kopje koffie trokken we erop uit voor een rondwandeling over het plateau. Noorbeek zelf ligt in het dal van de Noor, een klein beekje dat in Noorbeek ontspringt en al snel over de Belgische grens uitmondt in de Voer. Daardoor is het samen met Mheer en Banholt een van de weinige dorpen die niet op de Maas, de Geul of de Gulp afwateren. Deze wetenschap heb ik van de website van Mheer, die uitgebreide informatie geeft over de historie en landschappelijke situatie van dit dorp en de Voerstreek. Toeval of niet: onze wandeling zou ons langs en door deze drie dorpen voeren.

Na een korte klim zagen we Noorbeek al beneden ons liggen. Jammer dat het miezerde, maar dat mocht de pret niet drukken en het werd al snel droger. We klommen door richting Bergenhuizen over paadjes langs bospercelen en weilanden.

Naar en van Mheer was het dalen en klimmen, want het dorp kent een lager en een hoger gelegen gedeelte. Mheer is niet alleen prachtig gelegen, maar het is ook een heel aardig dorp met veel mooie vakwerkhuizen en een groot kasteel, waarvan het vroegste deel uit de 14e eeuw stamt. Een fontein met een symbolisatie van een oud dansje en een beeld naast de kerk geven blijk van het belang van de Harmonie voor dit dorp.

Het kasteel is privé eigendom, maar nieuwsgierig als wij zijn, wilden we natuurlijk even een kijkje nemen. De poort was open en er liepen nog meer mensen. Zo vielen we met onze neus in de boter van een andere culturele uiting. Niet de Harmonie, maar de Schutterij zouden we hier aantreffen, want het was de dag van de Slipjacht!

De tweede ronde van de jaarlijkse slipjacht stond op punt van beginnen. Rode jassen, witte broeken, hoge laarzen en glimmende hoorns voerden de boventoon tussen het rijkelijk toegestroomde publiek. 

De ruiters reden naar een bepaald punt in het veld, de meute honden keurig bij elkaar bij de koplopers. Het is een nep-vossenjacht (er mag niet op echte vossen gejaagd worden), waarvoor een prop vodden door de urine van vossen wordt gehaald, waarmee een spoor wordt getrokken door de velden. Op het moment dat de honden de geur van de slip oppakken stuiven ze vooruit het spoor achterna. Jankend en blaffend. Dan is het gedaan met de rust. De ruiters in draf erachteraan.

Het was leuk om dit een keer meegemaakt te hebben. We hadden geen idee waarheen de slipjacht zou leiden, maar verderop zouden we het pad van het jachtspoor nog een keer kruisen. Nu daalden we weer af naar de rust van bos en weiden.

Op een bepaald punt zag ik een wildspoor van het weiland naar de bosrand en zo ontdekten we een grote dassenburcht. Niet alle gangen leken recentelijk gebruikt en we konden ook geen uitwerpselen ontdekken, maar op enkele punten waren wel verse sporen.

Een paadje door de weilanden in de omgeving van Banholt. Prachtig uitzicht over de winterklare akkers en de heuvels onder de donkere wolken. Schapen, paarden en geiten graasden hier rustig rond. Totdat alle paarden ineens wild op hol sloegen, naar het hek waar wij liepen en weer naar beneden. Omhoog en omlaag stoven ze, de benen hoog opslaand, de kluiten vlogen ons om de oren.

Wat wij niet hadden gehoord of gezien, hadden zij wel opgemerkt: daar, in het achterste deel van het veld ging de slipjacht voort. De opwinding van de meute sloeg volledig over op deze dieren. Wel mooi om te zien!

Een picknick en wat paden verder had de geestelijke en landelijke rust de opwinding weer helemaal overgenomen. Prachtige luchten met hier en daar een streepje helder blauw, waar de wind de wolken wat uit elkaar dreef. We hielden het nog steeds droog en dat was maar goed ook, want hier liepen we boven door de hooggelegen open velden, onbeschermd tegen weer en wind.

Bergenhuizen bood meer beschutting en zo'n openstaande deur maakt ook weer zo nieuwsgierig naar de achtergelegen hof en hoeve. En zo naderden we het eind van onze wandeling en gingen we grensoverschrijdend verder.

Iets over de grens in Sint Pietersvoeren hadden we een B&B: De Kraanvogel. Het is een monumentale en mooi gerestaureerde vakwerkboerderij met twee gastenkamers en een appartement, zorgvuldig en heel sfeervol ingericht. Lieve Lemmens hebben we leren kennen als een vriendelijk, vrolijk en bezield mens en perfecte gastvrouw. Bij meer geschikte weersomstandigheden kun je ook nog genieten van de grote tuin met uitzicht over het belendende kasteel en de wijde omgeving. De tuin levert nog meer op: heerlijke door Lieve zelf gemaakte jammetjes verleidden ons de volgende ochtend bij het ontbijt. Aanrader: De Kraanvogel

Van St Pietersvoeren is het niet ver rijden naar Teuven, waar je in Herberg Moeder de Gans ontzettend gezellig en lekker kunt eten. Heerlijk slot van een prachtige dag!!