Maart is zo wispelturig als het maar zijn kan en ik schrijf dit nadat we dat gedurende twee weken ervaren hebben. Deze dinsdag was windstil en lenteachtig warm en de middag bood me de onweerstaanbare gelegenheid om even naar de duinen te gaan. Dit keer liep ik meteen vanaf de ingang bij Panneland linksaf het bos in en waar ik eerder alleen nog over gelezen had, trof ik hier aan: een veel te mager jong damhertmannetje een beetje troosteloos starend langs het hoge hek lopend, verlangend naar de andere kant waar hij waarschijnlijk de groene weiden weet. Verderop struinde ik door de bossages op zoek naar vogels en trof daar een aangevreten skelet aan. Geen prettig gezicht en het wordt hoog tijd dat de gemeente Amsterdam haar beheersstandpunt herziet om dit soort misstanden te voorkomen.
RtvNH berichtte op 1 maart in de nieuwsuitzending dat zelfs Faunabeheer bij de gemeente Amsterdam pleit voor het afschieten van uitgemergelde dieren: http://www.rtvnh.nl/programma/6/NH+Nieuws/46745. Ook in de Volkskrant van 11 maart waren 2 pagina's aan het onderwerp met verschillende ervaringen en gezichtspunten gewijd. Het wachten is op het politieke antwoord uit Amsterdam.
Gelukkig zijn niet alle dieren er zo slecht aan toe en dit wijfje lijkt me drachtig. Wat zal de toekomst deze jonge dieren bieden?
Vogels heb ik ook nog gevonden. In een bosje was het een drukte van belang met elkaar najagende mezen, zingende sijzen, vinken op het vinkentouw en in het veld kwam ik de eerste boomleeuweriken tegen.
Zo werd het dan toch nog een mooie middag en ik liet Panneland pas weer achter me toen de zon al laag stond. En dat is al weer heel wat later dan bij ons vorige bezoek! Langzaam maar zeker laten we de winter achter ons, dacht ik toen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten