Vrijdag: een door de wind nog steeds koude, maar wel mooie zonnige dag. Ik zoek de beschutting van het bos en weet waar ik het voorjaar vinden kan, waar de sneeuwlaag plaatsgemaakt heeft voor de lentevariant. Nog zijn de bloempjes niet geopend, maar op verschillende plaatsen in het bos vormen zich al wel hele tapijten van sneeuwklokjes tussen bomen en struikgewas .
Terwijl ik wat rondscharrel, valt mijn oog ineens op een klein rood puntje tussen de berijpte takken aan de voet van een boom. Toevallig had er in Natuurbericht deze week juist iets gestaan over de Rode Kelkzwam en nu trof ik deze hier aan. Een beetje verstopt onder wat blad was nog een wat grotere. Typische winterverschijnselen en voorjaarsboden naast elkaar.
 |
| Rode Kelkzwam (s.l.) - Sarcoscypha coccinea sl, incl. austriaca, jurana |
Maar dat het voorjaar het binnenkort gaat winnen moge duidelijk zijn. Speenkruid perst zich onverschrokken onder het veilige bladdek vandaan en ook de vlier laat zich niet meer weerhouden door de koude. Het lengen van de dagen brengt sommige vogels onmiskenbaar het hoofd op hol. Mezen zitten elkaar achterna, een heggenmus oefent op zijn hoge tonen. En wij, wij krijgen ook de kriebels. Zelfs een oude dame is, gewapend met stokken als steun voor haar straffe ledematen en af en toe een rustplaats gebruikend, op zoek naar de lente. Laat maar komen!
1 opmerking:
Mooi in beeld gebracht, de lente die langzaam op gang komt. Van mij mag het, ik wil wel weer fris groen, sneeuwklokjes en krokussen en zingende vogeltjes.
groetjes Ghita
Een reactie posten