Aandacht voor akkerbloemen in Twente/Overijssel

Na onze rondwandeling door het Arboretum zijn we via een fietspaadje de spoorbaan overgestoken en over smalle paadjes via de zuidkant van De Lutte weer naar het Lutterzand teruggereden. De exacte route weet ik niet meer, maar vele facetten van het Twentse landschap passeerden de revue: afwisselend bospercelen en landbouwgronden, van oude boerenwoningen met ruige schapenweidjes tot luxe landerijen met schone raaigraslanden, maar ook hier weer de verrassende kleurrijke bloemenakkers. En ik kan het niet nalaten om daarop in zoomen.

Ook aan de noordzijde van De Lutte in de omgeving van de Hanhofweg is het heerlijk fietsen: grote boerderijen, uitgestrekte landerijen, een verborgen landhuis waar een ree op de oprit stond en snel in de bosjes verdween, en ook hier verrassingen van plots geel oplichtende velden tussen al het groen.

Akkerbloemen waren vroeger normaal. Zelfs uit mijn jeugd herinner ik me nog korenvelden gelardeerd met toefjes rood, wit, blauw van klaprozen, kamille en korenbloemen. Maar daar is destijds snel verandering in gekomen door de toepassing van kunstmest en bestrijdingsmiddelen en door het verwijderen van bloemenzaden uit de graanzaden. 

Ik weet ook nog hoe wij zo ongeveer eind '70er jaren over een weggetje tussen de hoge maisvelden in Twente fietsten en dat ik dat bijzonder vond, omdat we mais in onze omgeving niet tegenkwamen. Tegenwoordig vind je overal in Nederland uitgestrekte maisakkers, de hoge planten dicht opeen. Daar kan geen bloem meer tussen groeien. Net zo min als op de weiden met raaigras, waar door de bewerking van de grond en het vele maaien bloemenzaden geen schijn van kans meer maken. Maar bloemen trekken vele vlinders en insecten aan. In gevarieerde granen- of kruidenakkers leven muizen. Rovers als wezels en hermelijnen vinden er zo hun voedsel, evenals roofvogels. Soortenrijke akkers en weiden zijn dus belangrijk voor de biodiversiteit in het algemeen. 

Dus was ik blij met de vele bloemenakkers en wilde bloemenranden die we tegenkwamen. Het viel echt op en de verklaring ligt waarschijnlijk in de (financiële) ondersteuning die de provincie Overijssel geeft teneinde de verschraling van het landschap tegen te gaan. Landschap Overijssel stimuleert met informatie en mogelijkheden voor het bestellen van diverse zaaimengsels. En menig boerderij of buitenwoning doet er blijkbaar zijn voordeel mee.

Ondertussen genoten wij op onze fietstochten van de kleurige bloemenakkers, niet zelden naast maisvelden of raaigrasweiden, maar het is een begin! En het werkt, want we zagen er vele insecten, vlinders en vogels. 

Met deze vrolijke noot sluit ik onze blogs over onze vakantie in De Lutte af. Later in de zomer willen we naar een ander stukje van Twente: het Overijsselse Vechtdal.